Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Bolesław Prus (właściwie Aleksander Głowacki) urodził się 20 VIII 1847 roku w Hrubieszowie, jego ojciec był dworskim oficjalistą. Wcześnie stracił rodziców i wychowywali go krewni. Naukę rozpoczął w Szkole Realnej w Lublinie, później przeniósł się do Kielc, gdzie jego brat, Leon, pracował jako nauczyciel. Brał udział w powstaniu styczniowym, za co (po kuracji w szpitalu) został osadzony w więzieniu w Lublinie. Dzięki staraniom ciotki odzyskał wolność i mógł ukończyć przerwaną naukę w gimnazjum.
Rozpoczął studia w Szkole Głównej w Warszawie, na wydziale matematyczno-fizycznym, jednak musiał je przerwać i podjąć pracę zarobkową. Później pobierał nauki w Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa w Puławach. Po powrocie do Warszawy pracował jako robotnik, ale samokształcenie nadal pozostawało jego pasją, a praca naukowa - jego marzeniem do końca życia.
Od 1872 roku związał się na stałe z dziennikarstwem: naukowe artykuły w „Niwie” podpisywał własnym nazwiskiem, natomiast drukowane w „Opiekunie domowym” felietony Listy ze starego obozu pisywał pod pseudonimem Bolesław Prus. Współpracował również z „Muchą”, „Kolcami”, później „Kurierem Warszawskim” (gdzie rozpoczął cykl Kronik), „Ateneum”, „Nowinami” (których redakcję objął w 1882 roku). W 1879 roku został członkiem Międzynarodowego Towarzystwa Literackiego, w 1881 roku uczestniczył w IV Międzynarodowym Kongresie Literackim.
Pierwsze utwory literackie B. Prusa to: To i owo (1873), Kłopoty babuni (1874). Najbardziej znanymi nowelami jego autorstwa są: Powracająca fala, Katarynka, Kamizelka, Michałko, Antek.
Okres 1885-1897 był szczytem jego twórczości literackiej, ukazały się wówczas cztery wielkie powieści pisarza: Placówka (wyd. ks. 1886), Lalka (1890), Emancypantki (1894), Faraon (1897). Przez całe życie pisał Kroniki, które stanowią ważne dopełnienie jego twórczości.
Przełom XIX i XX w. stanowił dla Prusa okres pracy społecznej, m.in. organizował Kasę Przezorności i Pomocy dla Literatów i Dziennikarzy. W 1905 roku został członkiem Komitetu Obywatelskiego niosącego pomoc robotnikom. Wojna rosyjsko-japońska spowodowała wzrost jego aktywności publicystycznej.
Śmierć przerwała mu pracę nad powieścią Przemiany, zmarł 19 V 1912 r. w Warszawie. Został pochowany na Powązkach, na jego grobie wystawiono pomnik z napisem: „Serce serc”.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.