Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Pisarka, poetka. Urodziła się w Łodzi, mieszka w Warszawie. Studiowała na Wydziale Aktorskim PWST w Łodzi i na Wydziale Reżyserskim PWST w Warszawie. W latach 1952-53 grała w łódzkim Teatrze Powszechnym, potem w latach 1953-61 była reżyserką w teatrach Warszawy, Łodzi, Koszalina, Poznania. W 1961 r. przeprowadziła się do Strumian pod Stargardem Szczecińskim. W 1977 roku została laureatką nagrody Prezesa Rady Ministrów.
Jako poetka debiutowała w 1952 r. na łamach „Expressu Wieczornego”. Jej twórczość literacka, kierowana głównie do dzieci, ale i do dorosłych, była mocno krytykowana. Jej wiersza są pogodne, pełne liryzmu. J. Kulmowa jest autorką przekładów piosenek (m. in. do filmu „Zakochany kundel”), razem z mężem komponowała muzykę. Wydała m. in. satyry Fatum na zakręcie (1957), Jonasz, czyli miara epoki (1967); zbiory poezji Stukam, pukam (1952), Boże umieranie (1962), Cykuta (1967), Wiersze dla Kaji (1970), Aporemy, czyli rozmyślania nad lustrem (1971), Zawiązki (1979), Wiersze wybrane. 1954-1979 (1988), Dębołki (1998); opowieści dla młodzieży Wio, Leokadio! (1965, ekranizacja w 1970 r.), Stacja „Nigdy w życiu” (1967), Gdyby... (1969); powieści, np. Trzy (1971); utwory dla dzieci Różne rzeczy Hilarego (1973), Moje próżnowanie (1979), Rzeczy niepotrzebne (1982), Serce jak złoty gołąb (1984), Niebo nad miastem (1986), Kto? (1988), Zagapienie (1988), Zgubione światełko (1990), Bajki skrzydlate (1991); autobiografię Ciułanie siebie (1995).
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.