Konstanty Ildefons Gałczyński (1905-1953) urodził się i zmarł w Warszawie. Studiował filologię klasyczną (łacina, greka) i filologię angielską na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutował w 1923 r. wierszem Wiatr w zaułku. W czasie wojny przebywał w obozie jenieckim. Po powrocie do kraju zamieszkał w Krakowie, gdzie związał się z czasopismem „Przekrój”. Był i jest lubiany za humor, umiejętność łączenia w utworach fantastyki z codziennością. Najbardziej znane utwory poety to poematy Wit Stwosz, Niobe oraz cykl Teatrzyk „Zielona Gęś”.