Wybierz szkołę

Wybierz dział

Zaproszenie do wspólnej nauki

zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek

Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
Odrzuć

Zasady nazewnictwa związków nieorganicznych

Zasady nazewnictwa związków nieorganicznych

WODORKI - związki wodoru z innymi pierwiastkami.

Wzór ogólny:

EHn

gdzie:

E - symbol pierwiastka z grup od 1 do 15

n - wartościowość

np.:

wodorek litu, wodorek magnezu, wodorek fosforu

Nazwa tych wodorków składa się z wyrazu wodorek i nazwy pierwiastka łączącego się z atomem wodoru. Wartościowość pierwiastka względem wodoru odczytuje się z numeru grupy, w której znajduje się pierwiastek: dla grupy 1-14 wartościowość pierwiastka względem wodoru jest zgodna z cyfrą jedności w numerze grupy, dla grup 15-17 stanowi uzupełnienie do osiemnastu, np.:

lit leży w grupie 1, stąd wartościowość względem wodoru I

glin leży w grupie 13, stąd wartościowość względem wodoru III (cyfra jedności w nr grupy 13 to trzy)

fosfor leży w grupie 15, stąd wartościowość względem wodoru III (od 18 odejmujemy nr grupy, tj. 15 i dostajemy wartościowość pierwiastka z grupy 15-17)

Dla pierwiastków z grupy 16 lub 17 wzór ogólny ma postać:

HnE

gdzie:

E - symbol pierwiastka z grup od 16 do 17

n - wartościowość pierwiastka

np.:

siarkowodór, chlorowodór

Nazwa tych wodorków składa się z nazwy niemetalu i wyrazu wodór zapisanych łącznie.

W nazewnictwie wodorków stosuje się również system przyrostków, dodając do nazwy pierwiastka przyrostek AN, np.:

NH3 - azan

PH3 - fosfan

TLENKI - połączenia tlenu z pierwiastkami.

Wzór ogólny:

E2On

gdzie:

E - symbol pierwiastka

n - wartościowość pierwiastka

Nazwa tlenku w systemie Stocka składa się z wyrazu „tlenek” oraz nazwy pierwiastka i jego wartościowości (cyfra rzymska po nazwie pierwiastka zapisana w nawiasie) np.:

tlenek miedzi (I), tlenek węgla (IV)

Jeżeli pierwiastek tworzący tlenek ma zawsze taką samą wartościowość, to nie podajemy jej w nazwie, np.:

tlenek magnezu

Wartościowość pierwiastka względem tlenu odczytujemy z jego położenia w układzie okresowym. Najwyższa wartościowość pierwiastka względem tlenu jest zgodna z cyfrą jedności w numerze grupy (dla grup głównych), np.:

magnez leży w grupie 2, stąd wartościowość względem tlenu wynosi II

krzem leży w grupie 14, stąd wartościowość względem tlenu wynosi IV

siarka leży w grupie 16, stąd najwyższa wartościowość względem tlenu wynosi VI

Nazwę tlenku w systemie przedrostków tworzy się z wyrazu „tlenek” oraz nazwy pierwiastka dodając do nich przedrostki odpowiadające liczbie ich atomów w tlenku, np.

tlenek dwupotasu (tlenek dipotasu). trójtlenek dwupotasu (tritlenek dipotasu). dwutlenek ołowiu (ditlenek ołowiu)

WODOROTLENKI - związki nieorganiczne zbudowane z kationu metalu i jednego lub kilku anionów wodorotlenkowych (OH-).

Wzór ogólny:

M(OH)n

gdzie:

M - symbol metalu

n - wartościowość metalu

Nazwa wodorotlenków w systemie Stocka składa się z wyrazu „wodorotlenek” i nazwy metalu oraz jego wartościowości (w przypadku, gdy metal ma zawsze taką samą wartościowość, pomijamy ją w nazwie), np.:

wodorotlenek żelaza (II), wodorotlenek żelaza (III), wodorotlenek sodu

Liczba grup wodorotlenkowych w cząsteczce jest równa wartościowości metalu.

Wodne roztwory wodorotlenków rozpuszczalnych, np. NaOH, Mg(OH)2 nazywamy zasadami.

KWASY - związki zbudowane z jednego lub kilku kationów wodoru i anionu reszty kwasowej.

Wzór ogólny:

HnR

gdzie:

R - reszta kwasowa

n - wartościowość reszty kwasowej (jest równa liczbie atomów wodoru w cząsteczce kwasu)

Kwasy beztlenowe - wodne roztwory wodorków kwasowych (wodorków tlenowców i fluorowców), nie zawierają atomów tlenu w reszcie kwasowej, np.:

HCl - kwas chlorowodorowy (nazwa potoczna kwas solny)

H2S - kwas siarkowodorowy

Nazwa kwasu beztlenowego oprócz słowa „kwas” zawiera nazwę niemetalu z końcówką „wodorowy”.

Ponieważ zapis HBr może oznaczać zarówno gazowy bromowodór, jak i jego wodny roztwór czyli kwas bromowodorowy, obok wzoru powinno się umieścić indeks (g) - gaz lub (aq) - roztwór wodny (od łac. aqua - woda).

HBr (g) - bromowodór

HBr (aq) - kwas bromowodorowy

Kwasy tlenowe - reszta kwasowa zawiera jeden lub więcej atomów tlenu.

Nazwa składa się z wyrazu „kwas” i nazwy pierwiastka kwasotwórczego z końcówką -owy i jego wartościowości (gdy ten sam pierwiastek tworzy kilka kwasów tlenowych).

H2SO3 - kwas siarkowy (IV)

H2SO4 - kwas siarkowy (VI)

HNO2 - kwas azotowy (III)

HNO3 - kwas azotowy (V)

HClO - kwas chlorowy (I)

HClO2 - kwas chlorowy (III)

HClO3 - kwas chlorowy (V)

HClO4 - kwas chlorowy (VII)

H2CO3 - kwas węglowy

H3PO4 - kwas ortofosforowy (V)

Jeżeli pierwiastek tworzy kilka kwasów, w których ma tę samą wartościowość, to rozróżnia się je poprzez przedrostki: meta - mniejsza ogólna liczba atomów w cząsteczce lub orto - większa ogólna liczba atomów w cząsteczce.

np.:

H2SiO3 - kwas metakrzemowy (IV)

H4SiO4 - kwas ortokrzemowy (IV)

SOLE - związki zbudowane z kationów metali i anionów reszty kwasowej.

Wzór ogólny:

MmRn

gdzie:

M - symbol metalu

n - wartościowość metalu

R - reszta kwasowa

m - wartościowość reszty kwasowej

Nazwy soli kwasów beztlenowych składają się z dwóch wyrazów, z których pierwszy dotyczy reszty kwasowej (nazwa niemetalu z końcówką -ek), a drugi nazwy metalu i jego wartościowości (pomijamy ją w nazwie, gdy metal ma zawsze tę samą wartościowość), np.:

siarczek miedzi (I), chlorek żelaza (III), bromek potasu

Nazwy soli kwasów tlenowych składają się z dwóch wyrazów; pierwszy dotyczy reszty kwasowej (z końcówką -an) i wartościowości niemetalu, drugi - nazwy niemetalu i jego wartościowości (gdy metal ma zawsze taką samą wartościowość, pomijamy ją w nazwie), np.:

siarczan (IV) sodu, azotan (V) żelaza (II), fosforan (V) miedzi (II)

Zadanie 1

Napisz wzory sumaryczne następujących związków:

a) wodorku wapnia, jodowodoru, wodorku glinu

b) tlenku azotu (V), tlenku siarki (VI), tlenku sodu

c) wodorotlenku potasu, wodorotlenku miedzi (II), wodorotlenku żelaza (III)

d) chlorku sodu, siarczanu (VI) potasu, siarczku miedzi (I), węglanu wapnia, fosforanu (V) żelaza (II)

Rozwiązanie:

Wodorek wapnia, jodowodór, wodorek glinu, tlenek azotu (V), tlenek siarki (VI), tlenek sodu. Piszemy kolejno obok siebie symbol wapnia i wodoru, zapisujemy nad nimi ich wartościowości; wodór jest zawsze jednowartościowy, dla wapnia odczytujemy wartościowość z numeru grupy (druga grupa - II-wartościowy), ponieważ nie jest podana w nazwie związku. Uzgadniamy wzór wpisując wartościowość na krzyż po prawej stronie symboli (jedynkę pomijamy). Zaczynamy pisanie symboli pierwiastków od końca nazwy, tj. od wodoru, następnie jod (I). Piszemy nad symbolami wartościowość; wodór zawsze I-wartościowy, dla jodu odczytujemy wartościowość (przez odjęcie od 18 numeru grupy, w której leży jod tj. 17) - tj. I. Uzgadniamy na krzyż (jedynek nie wpisujemy). Taka kolejność pierwiastków (najpierw wodór, potem niemetal) występuje tylko w przypadku wodorków pierwiastków z grupy 16 i 17. Piszemy symbole pierwiastków zaczynając od końca nazwy, tj. symbol glinu (Al) i wodoru (H), zapisujemy nad nimi wartościowość; glin - III-wartościowy (cyfra jedności w numerze grupy 13 wynosi 3, a więc taka jest wartościowość glinu względem wodoru), wodór zawsze I-wartościowy. Uzgadniamy na krzyż (jedynkę pomijamy). Piszemy kolejno symbol azotu (N), tlenu (O) oraz ich wartościowość. Tlen jest II-wartościowy, a wartościowość azotu (V) podana jest w nazwie. Uzgadniamy na krzyż. Piszemy obok siebie symbol siarki (S) i tlenu (O). Nad nimi zapisujemy ich wartościowości. Tlen jest II-wartościowy, a wartościowość siarki (VI) podana jest w nazwie. Uzgadniamy na krzyż, pamiętając o skróceniu współczynników przez 2. Piszemy obok siebie symbol sodu (Na) i tlenu (O), zaczynając od końca nazwy. Zapisujemy nad symbolami wartościowość pierwiastków. Tlen jest II-wartościowy, a wartościowość sodu odczytujemy z numeru grupy, tj. 1 (postępujemy tak, gdy w nazwie nie jest podana wartościowość metalu). Uzgadniamy na krzyż, nie wpisując jedynki.wodorotlenek potasu, wodorotlenek miedzi (II), wodorotlenek żelaza (III), chlorek sodu. Piszemy obok siebie symbol potasu (K), grupę wodorotlenkową (- OH), która jest zawsze I-wartościowa. Ponieważ w nazwie nie jest podana wartościowość potasu, odczytujemy ją na podstawie jego położenia w układzie okresowym. Potas leży w grupie 1, więc w związkach jest I-wartościowy. Przy takiej samej wartościowości stosunek atomów potasu do ilości grup wodorotlenkowych wynosi 1:1. Zapisujemy kolejno symbol metalu, tj. miedzi (Cu) i grupę wodorotlenkową, która jest zawsze I-wartościowa, wartościowość miedzi (II) podana jest w nazwie. Uzgadniamy na krzyż; ponieważ grupa wodorotlenkowa jest grupą złożoną, musimy wziąć ją w nawias i cyfrę 2 zapisujemy dopiero za nawiasem. Liczba grup wodorotlenkowych jest równa wartościowości metalu. Zaczynamy od końca nazwy, tj. od napisania symbolu sodu - Na. Teraz analizujemy drugi wyraz, tj. chlorek, który zawiera dwie podstawowe informacje: końcówka -ek mówi nam, że jest to sól kwasu beztlenowego, początek wyrazu (chlor) wskazuje konkretny pierwiastek. Znamy jeden kwas beztlenowy chloru, tj. kwas chlorowodorowy (solny) o wzorze HCl. Przez odrzucenie atomu wodoru zaznaczamy we wzorze kwasu resztę kwasową, ustalamy jej wartościowość, która jest równa liczbie atomów wodoru w cząsteczce, tj. 1. Piszemy teraz obok symbolu sodu resztę kwasową i jej wartościowość. Zarówno sód, jak i reszta kwasowa mają taką samą wartościowość (I), więc pozostają w stosunku 1:1 (jedynek nie piszemy).siarczan (VI) potasu, siarczek miedzi (I), węglan wapnia, fosforan (V) żelaza (II). Nazwa siarczan mówi nam, że jest to sól pochodząca od kwasu tlenowego (końcówka -an) siarki. Znamy H2SO3 - kwas siarkowy (IV) i H2SO4 - kwas siarkowy (VI). A zatem siarczan (VI) jest solą kwasu siarkowego (VI), w którym zaznaczamy resztę kwasową i jej wartościowość (równą liczbie atomów wodoru w cząsteczce). Reszta kwasowa jest II-wartościowa (2 atomy wodoru w cząsteczce). Przepisujemy ją obok symbolu potasu, który jest I-wartościowy i uzgadniamy na krzyż (jedynki nie piszemy). Nazwa siarczek pochodzi od kwasu beztlenowego (końcówka -ek) siarki. Reszta kwasowa jest II-wartościowa (2 atomy wodoru). Obok symbolu miedzi (Cu) przepisujemy zatem resztę kwasową kwasu siarkowodorowego oraz wartościowości. Wartościowość miedzi (I) podana jest w nazwie. Uzgadniamy na krzyż, jedynki nie piszemy. Węglan to sól kwasu węglowego. Reszta kwasowa jest II-wartościowa (2 atomy wodoru). Obok symbolu wapnia (Ca) piszemy wzór reszty kwasowej i jej wartościowość. Ponieważ wapń jest również II-wartościowy (leży w 2-giej grupie), możemy uprościć przez dwa przy uzgadnianiu na krzyż, stąd wzór... Fosforan (V) to sól kwasu fosforowego (V). Reszta kwasowa jest III-wartościowa (3 atomy wodoru). Obok symbolu żelaza, które jest II-wartościowe (informacja w nazwie) przepisujemy wzór reszty kwasowej i jej wartościowość. Uzgadniamy zgodnie z regułą krzyża. Ponieważ resztę kwasową stanowi grupa atomów, bierzemy ją w nawias.

Zadanie 2

Nazwij podane związki:

a) HF, SiH4, KH

b) Ag2O, MgO, CrO3, ClO7

c) Ba(OH)2, LiOH, Fe(OH)2

d) Zn(NO3)2, MgBr2, Fe2(SO4)3, K2S, Na2CO3, AlPO4

Rozwiązanie:

Fluorowodór, wodorek krzemu (monosilan), wodorek potasu, tlenek srebra, tlenek magnezu, tlenek chromu (VI), tlenek chloru (VII), wodorotlenek baru, wodorotlenek litu. Jest to połączenie fluoru (pierwiastka z grupy 17) z wodorem, stąd jednowyrazowa nazwa wodorku. Wodorek pierwiastka z grupy 14, stąd nazwa złożona z dwóch wyrazów podających rodzaj związku i nazwę pierwiastka. Potas jest pierwiastkiem z grupy 1, stąd w nazwie dwa wyrazy: wodorek i nazwa metalu. Wzór ten przedstawia połączenie tlenu (stąd nazwa tlenek) ze srebrem (Ag). Ponieważ srebro jest zawsze I-wartościowe, nie musimy podawać w nazwie jego wartościowości. Ze wzoru wynika, że jest to połączenie tlenu z magnezem (Mg), stąd nazwa tlenek magnezu. Nie podajemy wartościowości magnezu, gdyż jest ona zawsze taka sama (II). Jest to połączenie tlenu i chromu, który ma w związkach różną wartościowość; jaka jest ona w tym tlenku, odczytujemy ze wzoru. Ponieważ w cząsteczce są trzy atomy tlenu, każdy II-wartościowy, a więc wartościowość chromu wynosi VI (3 · 2); podajemy ją w nazwie. Wzór ten przedstawia połączenie chlorku z tlenem, stąd nazwa tlenek chloru. Musimy na podstawie wzoru (reguła krzyża) określić wartościowość chloru (różna w różnych związkach): ⇒ VII-wartościowy chlor. Grupa (- OH) w związku mówi nam, że jest to wodorotlenek, w tym przypadku baru (Ba), który jest zawsze II-wartościowy, stąd nie musimy podawać tej informacji w nazwie. Grupa (- OH) mówi nam, że jest to wodorotlenek, w tym przypadku litu (Li), który zawsze jest I-wartościowy, nie podajemy więc jego wartościowości w nazwie.Wodorotlenek żelaza (II), azotan (V) cynku, bromek magnezu, siarczan (VI) żelaza (III), siarczek potasu, węglan potasu. Obecność grupy (- OH) we wzorze wskazuje, że jest to wodorotlenek, w tym przypadku żelaza (Fe). Ponieważ metal ten może być II- lub III-wartościowy, musimy odczytać jego wartościowość w tym związku (reguła krzyża) i podać ją w nazwie. Ponieważ ilość grup wodorotlenkowych jest równa wartościowości metalu, łatwo odczytamy ze wzoru wartościowość żelaza: II-wartościowe żelazo. We wzorze soli zaznaczamy resztę kwasową Zn (NO3)2 reszta kwasowa kwasu azotowego (V). Sole tego kwasu to azotany (V), stąd pierwsza część nazwy (końcówka -an dla soli kwasów tlenowych). Druga część nazwy podaje nazwę metalu i jego wartościowość. W tym przypadku jest to cynk (Zn), mający wartościowość zawsze równą II (pomijamy w nazwie). Jest to sól pochodząca od kwasu beztlenowego - bromowodorowego (HBr). Nazwa tej soli pochodzi zatem od nazwy niemetalu z końcówką -ek, tj. bromek oraz nazwy metalu, w tym przypadku magnezu (Mg), który zawsze jest II-wartościowy (pomijamy więc tę informację w nazwie). Reszta kwasowa tej soli pochodzi od kwasu siarkowego VI (kwasu tlenowego) H2 SO4. Sole tego kwasu to siarczany (VI). Metalem w tym związku jest żelazo, dla którego musimy podać w nazwie wartościowość. Określamy ją zgodnie z regułą krzyża. Cyfra trzy podająca liczbę reszt kwasowych w cząsteczce soli (za nawiasem) odpowiada wartościowości żelaza w tym związku: III-wartościowe żelazo. Jest to sól pochodząca od kwasu H2S, tj. siarkowodorowego, który jest kwasem beztlenowym, stąd nazwę soli tworzymy przez dodanie końcówki -ek do nazwy niemetalu (siarczek) oraz z nazwy metalu, tj. potasu (K) zawsze I-wartościowego (pomijamy w nazwie). Reszta kwasowa tej soli pochodzi od kwasu węglowego H2 CO3. Sole tego kwasu to węglany. Metalem jest w tym przypadku zawsze I-wartościowy sód (dlatego nie podajemy wartościowości w nazwie).Fosforan (V) glinu. Jest to sól pochodząca od kwasu fosforowego (V) - H3 PO4. Sole tego kwasu to fosforany (V). Metalem jest w tym związku glin (Al), który jest zawsze III-wartościowy, stąd nie podajemy wartościowości w nazwie.

Zadanie 3

Podaj wartościowość reszt kwasowych w następujących kwasach: H2S, H2SO3, HClO2, H3BO3, HNO2.

Rozwiązanie:

Zaznaczamy resztę kwasową (przez odrzucenie atomów wodoru), której wartościowość jest równa liczbie atomów wodoru (2) w cząsteczce kwasu: II-wartościowa reszta, II-wartościowa reszta kwasowa (2 atomy wodoru w cząsteczce), H ClO2 I-wartościowa reszta kwasowa (1 atom wodoru), III-wartościowa reszta kwasowa (3 atomy wodoru), H NO2 I-wartościowa reszta kwasowa (1 atom wodoru).

Zobacz podobne opracowania

  • Liceum
  • Chemia
  • Pierwiastki i związki chemiczne
  • Liceum
  • Chemia
  • Pierwiastki i związki chemiczne

Ciekawostki (0)

Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.

Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG

Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka

Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.