Urodził się 19 XI 1892 lub 12 VII 1892 r. w Drohobyczu, w rodzinie galicyjskich Żydów - kupca bławatnego Jakuba Schulza i Henrietty z Kuhmerhów. Uczęszczał do Gimnazjum Cesarza Franciszka Józefa w Drohobyczu, potem studiował architekturę na Politechnice Lwowskiej. Początek I wojny światowej rodzina Schulzów spędziła w Wiedniu, gdzie przez kilka miesięcy uczył się w Akademii Sztuk Pięknych. Jednak w 1915 roku własna choroba i śmierć ojca zmusiły Schulza do powrotu do Drohobycza. Do 1924 roku intensywnie się kształcił, wiele czytał oraz sporo rysował. Sytuacja finansowa rodziny zmusiła go do podjęcia pracy nauczyciela rysunków, robót ręcznych a nawet matematyki w Państwowym Gimnazjum im. króla Władysława Jagiełły. Mianowanie na profesora uzyskał dopiero w 1936 r. W szkolnictwie pracował do 1931 roku. Okres lat dwudziestych zaowocował licznymi pracami plastycznymi, z których ocalała tylko jedna (!) akwarela i grafiki - w tym cykl pt. Xsięga bałwochwalcza. Wykonane zostały niezwykłą metodą „cliche - verre” (rysunek jest wydrapywany na płytce pokrytej czarną żelatyną i odbijany na papierze fotograficznym).
Twórczość literacka Schulza została zainspirowana przyjaźnią i ożywioną korespondencją ze świetnie zapowiadającym się pisarzem - Władysławem Riffem. Niestety zaginęły wszystkie listy. Riff zmarł na gruźlicę w 1927 roku. Schulz często odwiedzał Zakopane, tam poznał m.in. Witkacego i Deborę Vogell, z którą również korespondował. I te listy, zawierające pierwsze szkice Sklepów cynamonowych, zaginęły. Dzięki protekcji przyjaciół (w tym znanej rzeźbiarki Magdaleny Gross) Schulz poznał Zofię Nałkowską, dzięki której nakładem „Roju” w 1933 r. zostały wydane Sklepy cynamonowe. Natomiast do wydanego w 1936 roku tomu Sanatorium pod Klepsydrą włączył wcześniejsze od Sklepów opowiadanie Noc zimowa. W tym zbiorze ukazały się też fragmenty powstającej powieści Mesjasz, której pisarz nigdy nie ukończył. Z twórczości literackiej Schulza zachowały się jeszcze cztery opublikowane w prasie opowiadania, reszta zaginęła. Dorobek pisarza uzupełniają artykuły krytyczne i polemiczne, recenzje i ok. 100 listów oraz przekład Procesu Kafki wydany w 1936 roku. Zachowana twórczość Schulza to jedynie siedemset stron! Pisarzowi nie udały się próby zrobienia kariery zagranicznej oraz ułożenia życia osobistego. Jego narzeczona (znana jako Pani J... J) odeszła od Schulza po trzech latach narzeczeństwa.
Wybuch II wojny światowej zastał artystę w Drohobyczu. Okres okupacji Armii Czerwonej przeżył skromnie, ale spokojnie. Próbował nawet publikować swoje utwory w radzieckiej prasie. Po wkroczeniu hitlerowców latem 1941 roku wraz z innymi Żydami został zamknięty w getcie. Początkowo udawało mu się przetrwać dzięki „protekcji” gestapowca Landaua, któremu malował obrazy i katalogował zagrabione księgozbiory. Przyjaciele z Warszawy przygotowali dla Schulza fałszywe dokumenty i ucieczkę. Jednak w przeddzień zaplanowanego wyjazdu został zastrzelony na ulicy przez innego gestapowca - antagonistę jego protektora. Było to w trakcie pogromu Żydów w „czarny czwartek” 19 listopada 1942 roku. Został pochowany na cmentarzu żydowskim, nie istniejącym obecnie. Zaginęły też wszys-tkie pozostawione przez niego rękopisy.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.