Wojtyła, Karol (1920-2005)

Poeta, autor wielu dzieł z zakresu filozofii i teologii; od 1978 r. papież Jan Paweł II. Urodził się w 1920 r. w Wadowicach. Szkołę podstawową i gimnazjum ukończył w rodzinnej miejscowości. Po śmierci matki przeniósł się wraz ojcem do Krakowa. W 1938 r. rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, które przerwał wybuch II wojny światowej. W czasie wojny pracował m.in. w kamieniołomach w Krakowie, działał również w Teatrze Rapsodycznym, nawiązał współpracę z T. Kotlarczykiem i J. Osterwą. W 1942 r. wstąpił do konspiracyjnego seminarium duchownego w Krakowie, w 1946 r. zaś przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1946-48 kontynuował studia na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu w Rzymie, gdzie otrzymał stopień doktora. Był wykładowcą na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie i na Wydziale Filozoficznym, a później w Katedrze Etyki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1958 r. otrzymał święcenia biskupie, w 1963 r. arcybiskupie, a w 1967 r. został kardynałem. Był biskupem metropolitą krakowskim. Brał udział w pracach Soboru Watykańskiego II. 16 X 1978 r. został wybrany na papieża, tę funkcję pełnił aż do śmierci w 2005 r.

Jako poeta debiutował jeszcze w czasach młodzieńczych. Wiersze z tego okresu zostały zawarte w zbiorze Sonety. Magnificat (1995). Swą pierwszą książkę Pieśń o Bogu ukrytym ogłosił drukiem w 1946 r. w piśmie „Głos Karmelu”. Oprócz wierszy jest on autorem refleksyjnych poematów o tematyce etyczno-religijnej i dramatów medytacyjnych Hiob i Jeremiasz (1940), Brat naszego Boga (1948, wyst. 1980, także zekranizowany), Przed sklepem jubilera („Znak” 1960, wyst. 1981, także zekranizowany), Promieniowanie ojcostwa (1964), autobiografii Dar i tajemnica (1996). Ostatnim jego utworem poetyckim jest Tryptyk rzymski (2003). Jako papież Wojtyła napisał wiele kazań, encyklik, dokumentów papieskich, które zalicza się do największych osiągnięć gatunkowych w literaturze.