Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Stanisław Barańczak urodził się w 1946 roku w Poznaniu, tam też ukończył polonistykę na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza. W 1965 roku zadebiutował jako poeta i krytyk. W czasie studiów był kierownikiem literackim Teatru Ósmego Dnia. W latach 1967-1971 współpracował z redakcją miesięcznika „Nurt”. Od 1969 roku był pracownikiem poznańskiego uniwersytetu. Barańczak był jednym z współzałożycieli Komitetu Obrony Robotników (KOR) i drugoobiegowego kwartalnika „Zapis”. Od 1976 do 1980 roku jego twórczość była objęta zakazem druku. W 1977 roku dyscyplinarnie zwolniony z pracy na uniwersytecie, na dawne stanowisko powrócił w 1980 roku w wyniku interwencji „Solidarności”. W marcu 1981 roku wyjechał do USA, gdzie na Uniwersytecie Harwarda w Cambridge wykłada literaturę polską. Jest także redaktorem naczelnym „The Polish Review” w Nowym Jorku oraz współredaguje paryskie „Zeszyty Literackie”. W wydawnictwie „Znak”, pod redakcją Stanisława Barańczaka oraz w jego tłumaczeniu, ukazuje się „Biblioteczka Poetów Języka Angielskiego”.
Zadebiutował zbiorem poetyckim Korekta twarzy (1968), w 1970 wydał tom Jednym tchem. Inne zbiory to: Dziennik poranny (1972), Sztuczne oddychanie (1974), Tryptyk z betonu i śniegu (1980, drugi obieg), Widokówka z tego świata (Paryż 1988), Podróż zimowa (1994). Jest także znany jako tłumacz literatury angielskiej (m.in. przekłady dzieł Szekspira), krytyk i teoretyk literatury: Język poetycki Mirona Białoszewskiego (1974), Nieufni i zadufani (1971), Ironia i harmonia (1973), Uciekinier z Utopii. O poezji Zbigniewa Herberta (Londyn 1984). Barańczak jest reprezentantem Nowej Fali (pokolenie ‘68) czyli poetów urodzonych w latach czterdziestych, których debiut przypadł na lata sześćdziesiąte, a wydarzenia marca 1968 roku stały się przeżyciem pokoleniowym i wywarły duży wpływ na ich życie i twórczość. W swoich utworach poeta porusza problematykę moralną, związaną zwłaszcza z wiarygodnością języka. Jego twórczość charakteryzuje nieufność wobec propagandy, która zakłamuje rzeczywistość i której język służy do manipulowania odbiorcą. Zjawisko nowomowy (język propagandy), przeciwko któremu występuje Barańczak, polega na posługiwaniu się sloganami i frazesami. Poeci z pokolenia Nowej Fali wykorzystywali metody poezji lingwistycznej zwracając się przede wszystkim przeciw nadużyciom współczesnych form mowy publicznej stosowanych w środkach masowego przekazu.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.