Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Kora - córka Demeter, porwana przez Hadesa, boga podziemi.
Demeter - zrozpaczona matka szukająca córki, bogini urodzaju. Kiedy utraciła swą córkę, przeżywała żal, smutek, tęsknotę za ukochanym dzieckiem, cierpienie, gniew skierowany w stronę bogów,
osamotnienie. Wraz z odnalezieniem Kory, ogarnęły ją wielka radość i szczęście.
Hades - bóg podziemi
Zeus - ojciec bogów i ludzi, sprawca nieszczęścia Demeter
Czas akcji: mityczny
Miejsce akcji: Grecja (Hellada)
narracja: narracja jest trzecioosobowa. Występuje narrator wszechwiedzący.
gatunek: mit.
1. Zabawa Kory.
2. Porwanie dziewczyny przez Hadesa.
3. Rozpacz matki.
4. Bezskuteczne poszukiwania córki.
5. Bunt Demeter.
6. Wyrok Zeusa.
7. Spotkanie matki z córką.
Młodziutka Kora, córka bogini Demeter, bawiła się na łące nad brzegiem morza. Towarzyszyły jej nimfy. Niepomna ostrzeżeń matki dziewczyna zerwała kwiat narcyza poświęcony bogom podziemia. Wtedy „ziemia rozwarła swe czeluście”, z których wyjechał na rydwanie zaprzężonym w czarne rumaki Hades, bóg świata zmarłych. Porwał Korę do królestwa cieni. Tylko rusałka wodna, Kyane, dostrzegła, co się stało.
Zrozpaczona Demeter ruszyła w świat, szukać córki. Nawoływała Korę, rozpalała ogniska na szczytach gór, aby dać znak córce. Wszystko na próżno. W miejscach, przez które przeszła cierpiąca bogini, rośliny więdły i usychały, wysychały jeziora, stawy i rzeki. Ziemia współczuła matce. Straszna klęska suszy nawiedziła świat.
Na swej drodze spotkała Demeter boginię ciemności - Hekate. Za jej radą udała się do boga słońca, Heliosa, który wszystko widzi i może jej powiedzieć, co się stało z Korą. Od Heliosa dowiedziała się, że Zeus już dawno przyrzekł Korę Hadesowi za żonę i że jej córka została porwana.
Bogini zapałała strasznym gniewem. Rzuciła klątwę na ziemię, by więcej nie rodziła owoców, a sama, przybrawszy postać kobiety śmiertelnej, schroniła się w wysokich górach. Tam cierpiała samotnie. Na próżno ludzie składali jej hekatomby (ofiary), na próżno Zeus dwukrotnie wysyłał do niej Hermesa z prośbą, żeby wróciła na Olimp. Pogrążona w bólu i gniewie nie dała się przebłagać.
W końcu Rea, matka Zeusa, namówiła go, by odwrócił srogie wyroki. Kiedy po raz trzeci Hermes przybył do Demeter z zaproszeniem na Olimp, w serce bogini wstąpiła nadzieja. W siedzibie bogów Zeus oznajmił jej swoją decyzję: od tej pory Kora dwie trzecie roku będzie spędzać z matką, a jedną trzecią z mężem, jako królowa państwa cieni - Persefona. Wtedy do sali weszła Kora. Radość matki i córki nie miała granic. Demeter zdjęła klątwę z ziemi, która znów zaczęła rodzić owoce.
Każdego roku, wiosną, Demeter stroi ziemię w zieleń i kwiaty na powitanie Kory. Jesienią, gdy córka powraca do Hadesu, rośliny więdną i giną, matka opłakuje rozstanie. Potem przychodzi zima, którą Kora - Persefona spędza w podziemiach u męża. A wiosną...
Starożytni Grecy wyjaśniali zjawisko zmiany pór roku w bardzo piękny sposób. Wyobrażali sobie, że gdy Kora powraca na ziemię, do matki, na świecie panuje wiosna, a potem lato. Kiedy pobyt Kory na ziemi dobiega końca, smutna Demeter sprawia, że rośliny więdną i usychają. Następuje jesień. Czas, który córka bogini spędza u męża, to okres zimy.
Tak działo się każdego roku. Zmiany jego pór zależne były od powitań i rozstań matki z córką.
Mała rusałka wodna, Kyane, była jedyną nimfą, która widziała porwanie Kory przez Hadesa. Rzuciła się pod kopyta rumaków, chcąc zatrzymać rydwan. Ale konie tylko poraniły ją swoimi kopytami. Nie udało jej się zatrzymać potężnego boga podziemi. Siedziała potem na łące i wodą źródlaną obmywała sobie skaleczone ramię. Płakała ci chutko z żalu po stracie przyjaciółki, z przerażenia i bólu. Z jej łez powstał strumień nazwany Kyane.
Narcyz był pięknym młodzieńcem, „najpiękniejszym z myśliwców”. Kochały się w nim wszystkie nimfy, a najbardziej nimfa o imieniu Echo. Ale on, zajęty łowami, nie spojrzał nawet na żadną z boginek. Rozżalone i obrażone dziewczyny poprosiły boginię miłości, Afrodytę, aby ukarała młodzieńca.
Pewnego dnia, gdy zgrzany i spragniony Narcyz nachylił się nad źródełkiem, żeby napić się wody, ujrzał w niej swoje odbicie. Zakochał się sam w sobie. Całymi dniami wpatrywał się w taflę źródełka. W końcu zmarł z miłości i tęsknoty do swego odbicia.
Bóg słońca, Helios, o świcie zaprzęgał swe ogniste rumaki do rydwanu. Otwierały się wielkie wrota i zaprzęg wyjeżdżał na niebo. Słońce wschodziło. Prowadzone pewną ręką konie zataczały półkole, a wieczorem wracały do swej stajni na Olimpie. Słońce zachodziło.
Echo była to nimfa zakochana w pięknym młodzieńcu, Narcyzie. Ale on nie zwracał na boginkę uwagi. Nieszczęśliwa, skarżyła się głośno, a jej głos „odbijał się echem po górach i lasach Hellady”.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.