Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
To jeden z najwybitniejszych umysłów polskiego oświecenia. Żył w latach 1755-1826. Pochodził z rodziny mieszczańskiej. Urodził się w Pile jako syn bur mistrza tego miasta, a kształcił się w seminarium duchownym w Poznaniu, gdzie przyjął święcenia kapłańskie (1778-1779), ale obowiązków kapłańskich nie wypełniał. Reprezentował stanowisko antyklerykalne i antykościelne. Studiował później we Francji nauki przyrodnicze. Po powrocie do kraju związał się z domem Zamoyskich, został nauczycielem synów ordynata. W 1782 r. uzyskał doktorat obojga praw i objął w Akademii Zamojskiej katedrę języka francuskiego. Z chwilą rozpoczęcia obrad Sejmu Czteroletniego osiadł w Warszawie i pozostał tam do końca życia. Zajmował się pracą naukową i działalnością pisarską. Jego życie obfitowało w liczne podróże naukowe po kraju i za granicą. Jest uważany za ojca geologii polskiej. Jego ogromny wkład w rozwój górnictwa i hutnictwa na ziemiach polskich jest doceniany do dziś. Ponadto był prezesem Towarzystwa Przyjaciół Nauk i członkiem Izby Edukacyjnej, a także współorganizatorem uniwersytetu w Warszawie i Szkoły Akademiczno-Górniczej w Kielcach.
W pierwszym okresie swej twórczości literackiej, jako pisarz i publicysta, walczył o postęp społeczny i utrzymanie niezawisłości narodowej. Wydał wówczas dzieła: Uwagi nad życiem Jana Zamoyskiego i Przestrogi dla Polski. Ponadto był twórcą Myśli o równowadze politycznej w Europie, poematu Ród ludzki oraz dzieła naukowego O ziemiorództwie Karpatów i innych gór i równin Polski. Był obrońcą praw chłopów i mieszczan. W walce o postęp szczególną rolę przypisywał nauce i kładł duży nacisk na praktyczne wykorzystywanie jej osiągnięć. Zmarł 20 stycznia 1826 roku w Warszawie.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.