Otrzymywanie szkła polega na stapianiu SiO2, Na2CO3 i CaCO3
SiO2 - tlenek krzemu (IV) - krzemionka
Na2CO3 - węglan sodu - soda
CaCO3 - węglan wapnia - wapień
Szkło nie posiada budowy krystalicznej, jest substancją bezpostaciową. Szkło nazywa się często przechłodzoną cieczą, ponieważ gdy zastyga, zachowuje strukturę cieczy.
Szkło jest substancją stałą, przezroczystą, kruchą, nie przewodzi prądu elektrycznego, źle przewodzi ciepło.
Gatunki szkła różnią się między sobą zawartością dodanych tlenków. Największe zastosowanie mają następujące rodzaje szkła.
- Szkło sodowe (zwykłe) - zawiera Na2O, CaO, SiO2, charakteryzuje się niską temperaturą topnienia. Używane jest do wyrobu przedmiotów codziennego użytku, naczyń, szyb.
- Szkło potasowe - zawiera K2O, CaO, SiO2, jest trudno topliwe, służy do wyrobu naczyń laboratoryjnych.
- Szkło kwarcowe - zawiera SiO2, jest trudno topliwe i odporne na zmiany temperatury. Służy do wyrobu elementów sprzętu optycznego, lamp kwarcowych.
- Szkło ołowiowe - zawiera PbO, SiO2, K2O, jest łatwo topliwe, ma duży współczynnik załamania światła. Służy do wyrobu soczewek i kryształów.
Przez dodanie tlenków różnych metali otrzymuje się szkła barwne, np. szkło fioletowe zawiera związki manganu (VII).
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.