Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
Odpowiedzi do zadań z podręczników w apce Skul
pobierz
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Urodził się w 1922 roku w Warszawie. Podczas wojny zdał maturę i rozpoczął studia polonistyczne na tajnych kompletach Uniwersytetu Warszawskiego. Powstanie warszawskie spędził w stolicy, ale nie brał w nim czynnego udziału, po jego upadku został wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec. Po wojnie kontynuował studia, potem pracował jako dziennikarz.
W 1955 roku założył we własnym mieszkaniu amatorski teatrzyk awangardowy (Teatr na Tarczyńskiej), potem w mieszkaniu przy placu Dąbrowskiego - Teatr Osobny. Utwory poetyckie drukował od 1947 roku, ale debiut książkowy - tom poezji Obroty rzeczy ukazał się w 1956 roku. Inne zbiory to: Rachunek zachciankowy (1959), Mylne wzruszenia (1961), Było i było (1965), Odczepić się (1978), Oho (1983). Jest także autorem tomów prozy: Donosy rzeczywistości (1973), Szumy, zlepy, ciągi (1976), Zawał (1977), Rozkurz (1980), oraz tomu minidramatów Teatr Osobny (1971). Wielki sukces odniósł jego Pamiętnik z powstania warszawskiego (1970). Zmarł w 1983 roku w Warszawie.
Swoją twórczość poeta ukształtował w oparciu o sprzeciw wobec utartych konwencji i norm artystycznych. Białoszewski w swych utworach stosuje śmiałe skróty skojarzeniowe, opiewa rzeczy szare, zwyczajne, przedmioty codziennego użytku: piec, szafę, podłogę, łyżkę durszlakową, itp. Zachwyt poety wzbudzają nie rzeczy powszechnie uznawane za piękne, lecz stare, zniszczone, brzydkie i wysłużone. W jego poezji widać szczególne zainteresowanie kulturą przedmieścia, peryferii. Opisywana rzeczywistość to często świat tandety, odpustu, jarmarku, a nawet kiczu. Tej tematyce podporządkowany jest język jego utworów. Poeta posługuje się słowami z języka codziennego, na ogół pospolitymi i potocznymi, często nie liczy się z zasadami gramatycznymi.
Białoszewski jest jednym z głównych przedstawicieli nurtu tzw. poezji lingwistycznej, ukształtowanej na przełomie lat 50. i 60. Jej twórcy wychodzili z założenia, że zasadniczym zadaniem poezji jest wypróbowywanie możliwości języka i rozrachunek z konwencjami mowy. Dlatego wykorzystywali w swoich utworach mowę potoczną, utarte zwroty językowe, przejęzyczenia, błędy, zabawę słowami. Twórcy poezji lingwistycznej nie tylko wskazywali na ogromne bogactwo możliwości twórczych języka, ale zwracali się również przeciwko mowie stosowanej w środkach masowego przekazu, dekonspirując jej ograniczoność i skostnienie.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.