Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Urodził się 9 X 1921 r. w Radomsku - poeta, dramaturg, prozaik. Debiutował jako poeta w 1938 r. w prasie młodzieżowej. W czasie okupacji niemieckiej pracował fizycznie, w 1942 r. ukończył tajny kurs szkoły podchorążych. W latach 1943-1944 walczył w oddziałach partyzanckich AK. Współpracował z prasą konspiracyjną, w 1944 r. ogłosił zbiór wierszy i opowiadań Echa leśne. Po wojnie ukończył historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim i zamieszkał najpierw w Gliwicach, później we Wrocławiu. W pierwszym powojennym zbiorze poetyckim - Niepokój (1947) - odnaleźć można echa doświadczeń wojennych.
Porażona ich ciężarem świadomość, wspomnienia i lęki, dążenie do odbudowy elementarnych wartości ludzkich znalazły nową formę zapisu - prostą i powściągliwą, pozbawioną wszelkiej metaforyki, obcą tradycyjnej wersyfikacji, bliską zaś tokowi mowy potocznej. Powstaje pojęcie wiersza różewiczowskiego. W późniejszych zbiorach wierszy: Czerwona rękawiczka, Pięć poematów, Czas który idzie, Wiersze i obrazy, Równina, Srebrny kłos, Uśmiechy, Poemat otwarty odnaleźć można nadal elementy katastroficzne, ale pojawiają się też próby nawiązania dialogu, protest przeciwko okrucieństwu, przemocy, obojętności i tęsknota do świata prostych uczuć, słów i znaczeń. W kolejnych zbiorach wierszy ta problematyka coraz bardziej komplikuje się filozoficznie, np. Głos Anonima, Twarz trzecia, Nic w płaszczu Prospera. Człowiek stał się tutaj zdominowany przez technikę i jej wytwory lub biologię, zdezorientowany ciągłą przemiennością mód.
Bohater liryczny Różewicza jest osobowością rozbitą, pozbawioną tożsamości, zagubioną w świecie chaosu, rozpadu form i zagrożenia. Jako prozaik przeszedł Różewicz od rekonstrukcji doświadczeń partyzanckich, np. tom opowiadań Opadły liście z drzew, do prób określenia skutków psychologiczno-moralnych wojny w życiu współczesnym, np. Przerwany egzamin (1960), Wycieczka do muzeum. W dramacie, poszukując swojej koncepcji wyrazu scenicznego, stworzył teatr realistyczno-poetycki, charakteryzujący się kompozycją otwartą, pozbawioną z reguły akcji i ciągłości czasowej, „wydarzenia” rozgrywają się w scenerii umownej z bohaterem anonimowym i wielopostaciowym. Do najbardziej znanych dramatów należą: Kartoteka, Stara kobieta wysiaduje, Świadkowie albo Nasza mała stabilizacja.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.