Wybierz szkołę

Wybierz dział

Zaproszenie do wspólnej nauki

zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek

Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
Odrzuć

Otrzymywanie soli

Otrzymywanie soli

Znanych jest wiele metod otrzymywania soli. Aby łatwiej je zapamiętać, można posłużyć się tabelą.

W poziomym rzędzie piszemy nazwy grup poznanych związków, które w swoich cząsteczkach zawierają metale: metal, tlenek metalu, wodorotlenek, sól.

W pionowej kolumnie piszemy nazwy grup poznanych związków, które w swoich cząsteczkach zawierają niemetale: niemetal, tlenek niemetalu, kwas, sól.

Każda substancja w pionowej kolumnie w reakcji z każdą substancją w poziomym rzędzie daje sole.

Powinieneś znać metody otrzymywania soli w ponumerowanych kratkach, a szczególnie dokładnie najczęściej stosowane metody 4, 5, 6 (kwasu z metalem, kwasu z tlenkiem metalu, kwasu z wodorotlenkiem).

metal tlenek metalu wodorotlenek sól
niemetal 1
tlenek niemetalu 2 3
kwas 4 5 6 7
sól 8 9

Uzupełniając równania reakcji otrzymywania soli należy dobrać współczynniki stechiometryczne (liczby stojące przed symbolem pierwiastka lub wzorem związku chemicznego) w następującej kolejności:

- zapisać wzory substratów i produktów (substancji wziętych do reakcji i otrzymanych w wyniku reakcji),

- wyrównać liczbę atomów metalu (przed reakcją i po reakcji ma być taka sama),

- wyrównać liczbę reszt kwasowych,

- wyrównać liczbę atomów wodoru.

Metal + niemetal = sól. Metodą tą otrzymujemy sole kwasów beztlenowych. 2 atomy sodu + 1 cząsteczka chloru = 2 cząsteczki chlorku sodu. Przy chlorze dopisujemy małą dwójkę, ponieważ gdy jest w stanie wolnym (sam), występuje w postaci dwuatomowych cząsteczek (dwa atomy połączone razem). Tlenek metalu + tlenek niemetalu = sól. 1 cząsteczka tlenku sodu + 1 cząsteczka dwutlenku węgla = 1 cząsteczka węglanu sodu. Tlenek niemetalu + wodorotlenek = sól + woda. Bezwodnik kwasowy.

W metodzie tej do reakcji bierzemy taki tlenek niemetalu, który jest bezwodnikiem kwasu o reszcie kwasowej takiej samej jak w powstającej soli. Jeżeli ma powstać np. siarczan (VI), to do reakcji bierzemy bezwodnik kwasu siarkowego (VI), czyli tlenek siarki (VI) o wzorze SO3.

Wartościowość niemetalu w kwasie i w tlenku niemetalu (bezwodniku) jest taka sama.

1 cząsteczka dwutlenku węgla + 1 cząsteczka wodorotlenku wapnia = 1 cząsteczka węglanu wapnia + 1 cząsteczka wody. Metal + kwas = sól + wodór. 1 atom cynku + 2 cząsteczki kwasu solnego = 1 cząsteczka chlorku cynku + 1 cząsteczka wodoru. Zapis w postaci jonowej... Roztwór kwasu, roztwór soli.

W reakcji tej cynk wyparł wodór z kwasu i wszedł na jego miejsce.

Nie wszystkie metale mają jednakową zdolność do wypierania wodoru z roztworu kwasu.

Metale ułożono w szereg według ich zdolności wypierania wodoru z kwasu. Szereg ten nazwano szeregiem aktywności metali.

Metale, które są umieszczone przed wodorem (na początku szeregu) wypierają wodór z kwasów. Zdolności tej nie mają metale stojące za wodorem.

Wzrost aktywności chemicznej.

Przykład

1 atom magnezu + 1 cząsteczka kwasu siarkowego (VI) = 1 cząsteczka siarczanu (VI) magnezu + 1 cząsteczka wodoru. Tlenek metalu + kwas = sól + woda. 1 cząsteczka tlenku wapnia + 2 cząsteczki kwasu solnego = 1 cząsteczka chlorku wapnia + 1 cząsteczka wody. Wodorotlenek + kwas = sól + woda. 1 cząsteczka wodorotlenku sodu + 1 cząsteczka kwasu solnego = 1 cząsteczka chlorku sodu + 1 cząsteczka wody.

Reakcję tę możemy zapisać w formie jonowej, ponieważ kwasy i zasady w roztworze wodnym ulegają dysocjacji.

Otrzymywanie soli.

Po obu stronach równania znajdują się te same jony Na+ i Cl-, nie uczestniczą one w reakcji.

Traktując równanie reakcji jak równanie matematyczne możemy odjąć te jony od obu stron równania i w efekcie otrzymamy:

1 anion wodorotlenkowy + 1 kation wodorowy = 1 cząsteczka wody

W wyniku oddziaływania (przyciągania) jonów o przeciwnych ładunkach powstaje elektrycznie obojętna cząsteczka wody. Odczyn powstałego roztworu jest obojętny.

Za odczyn kwaśny odpowiadają jony H+, za zasadowy jony OH-. W reakcji kwasów z zasadami liczba jonów H+ jest taka sama jak liczba jonów OH-, dlatego odczyn jest obojętny.

Reakcję kwasu z zasadami nazywamy reakcją zobojętniania.

Zasady to wodorotlenki, które rozpuszczają się w wodzie.

Przykłady reakcji zobojętniania:

Zapis cząsteczkowy:

1 cząsteczka wodorotlenku wapnia + 1 cząsteczka kwasu siarkowego (VI) = 1 cząsteczka siarczanu (VI) wapnia + 1 cząsteczka wody.

Zapis jonowy:

1 kation wapnia + 2 aniony wodorotlenkowe + 2 kationy wodorowe + 1 anion siarczanowy (VI) = 1 cząsteczka siarczanu (VI) wapnia + 2 cząsteczki wody. Jest to sól słabo rozpuszczalna w wodzie, dlatego nie tworzy jonów i zapisujemy ją w formie cząsteczki.

Zapis cząsteczkowy:

2 cząsteczki wodorotlenku potasu + 1 cząsteczka kwasu siarkowego (VI) = 1 cząsteczka siarczanu (VI) potasu + 2 cząsteczki wody.

Zapis jonowy:

2 kationy potasu + 2 aniony wodorotlenkowe + 2 kationy wodorowe + 1 anion siarczanowy (VI) = 2 kationy potasu + 1 anion siarczanowy (VI) + 1 cząsteczka wody. sól + kwas = inna sól + inny kwas. 1 cząsteczka węglanu sodu + 2 cząsteczki kwasu solnego = 2 cząsteczki chlorku sodu + 1 cząsteczka kwasu węglowego. sól + wodorotlenek = inna sól + inny wodorotlenek.

Sole mogą reagować z niektórymi zasadami. W reakcji tej obydwa substraty (sól i wodorotlenek) i jeden produkt (inna sól lub inna zasada) muszą być rozpuszczalne.

Dzięki temu możemy oddzielić powstającą sól od powstającego wodorotlenku.

1 cząsteczka chlorku żelaza (III) + 3 cząsteczki wodorotlenku sodu = 1 cząsteczka wodorotlenku żelaza (III) + 3 cząsteczki chlorku sodu. Osad wodorotlenku żelaza (III).

Przykład

1 cząsteczka siarczanu (VI) sodu + 1 cząsteczka wodorotlenku baru = 1 cząsteczka siarczanu (VI) baru + 2 cząsteczki wodorotlenku sodu. sól + sól = inna sól + inna sól.

W wyniku zmieszania dwóch roztworów soli dobrze rozpuszczalnych w wodzie może powstać trzecia sól, która charakteryzuje się słabą rozpuszczalnością, więc powstanie w postaci osadu. Jest to reakcja strąceniowa.

Roztwór chlorku sodu + roztwór azotanu (V) srebra = osad chlorku srebra + roztwór azotanu (V) sodu.

Przykład

Roztwór węglanu sodu + roztwór chlorku wapnia = osad węglanu wapnia + roztwór chlorku sodu.

Pogłębiaj wiedzę w temacie: Otrzymywanie soli

Zobacz podobne opracowania

  • Podstawowa
  • Chemia
  • Sole
  • Podstawowa
  • Chemia
  • Sole
  • Podstawowa
  • Chemia
  • Sole
  • Podstawowa
  • Chemia
  • Sole

Ciekawostki (0)

Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.

Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG

Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka

Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.