Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Wojna nie rozwiązała problemów państwa włoskiego. Zwycięskie Włochy pozostały nadal krajem biednym i zadłużonym, o zdewastowanej gospodarce. Dla wracających żołnierzy, którzy w czasie wojny mieli pozycję i znaczenie, teraz nie było pracy. W cywilu czuli się więc zdegradowani i oszukani.
Zapamiętaj!
Faszyzm - totalitarna forma rządów z dyktaturą nieomylnego wodza i podporządkowaną mu elitą władzy. W państwie faszystowskim zostają zlikwidowane: parlament, instytucje samorządowe i organizacje demokratyczne, oraz wszystkie partie polityczne poza faszystowską.
1919 r. - byli oficerowie i żołnierze zaczęli tworzyć związki kombatanckie pod dowództwem Benity Mussoliniego. Miały zapewnić ochronę interesów członków, obiecywały wskrzeszenie dawnego imperium, zlikwidowanie nędzy i bezrobocia. Związek to po włosku fasci, dlatego ruch kombatancki nazwano faszyzmem.
1921 r. - związki kombatanckie zostały przekształcone w Narodową Partię Faszystowską, której program odwoływał się do uczuć narodowych (odnowienie autorytetu rządu, powrót do tradycji historycznych Italii).
1922 r. - Mussolini wraz z towarzyszami partyjnymi ruszył na Rzym (marsz na Rzym), aby skłonić króla do powierzenia mu misji utworzenia rządu. Zapobiegając wojnie domowej, król Wiktor Emanuel III powierzył Mussoliniemu funkcję premiera. Ten natychmiast rozwiązał parlament.
1923 r. - została utworzona Wielka Rada Faszystowska, w skład której weszli ministrowie - członkowie partii faszystowskiej, oraz członkowie kierownictwa partii. Głos decydujący należał do Mussoliniego. Pierwszym dekretem Rady było powołanie milicji faszystowskiej.
1924 r. - w maju, w atmosferze terroru i przemocy stosowanej przez bojówki faszystowskie, odbyły się kolejne wybory do parlamentu. Opozycyjny deputowany do parlamentu, Giacomo Matteotti, wystąpił z oskarżeniem Mussoliniego o łamanie praworządności i nadużycia. W kilka dni później Matteotti został zamordowany przez bojówkę faszystowską.
1926 r. - wykorzystując fakt nieudanego zamachu na swoją osobę, Mussolini wprowadził ustawy specjalne, które miały ugruntować rządy faszystów:
- pozbawiono mandatów wszystkich posłów opozycji,
- rozwiązano wszystkie partie (poza faszystowską),
- powołano Trybunał Specjalny do zwalczania przeciwników,
- przywrócono karę śmierci,
- obok dotychczasowych kar wprowadzono zesłanie i obozy koncentracyjne,
- rozwiązano związki zawodowe.
Po 1926 roku Mussolini stał się nieograniczonym dyktatorem. Podlegał mu parlament, rząd, sądownictwo i partia. Mianował członków Wielkiej Rady Faszystowskiej i przybrał tytuł duce, co dosłownie oznacza wódz. W partii obowiązywała zasada bezwzględnego posłuszeństwa. Siłą zbrojną partii faszystowskiej była milicja podlegająca bezpośrednio dyktatorowi (jej trzon stanowiły bojówki „czarnych koszul”). Hierarchia wojskowa została oparta na starożytnych wzorach rzymskich.
Utworzono korporacje, czyli związki poszczególnych zawodów, zrzeszające zarówno właścicieli, jak i pracowników. Pod nadzorem państwa miały one rozstrzygać powstające między nimi spory i w ten sposób zapobiegać konfliktom klasowym. Ingerencja państwa objęła wszystkie dziedziny życia (nawet pracownicy nauki i kultury zmuszeni byli do składania Mussoliniemu przysięgi na wierność).
W 1929 r. Mussolini zawarł ze Stolicą Apostolską układy, zgodnie z którymi terytorium Watykanu uznane zostało za niezależne od Włoch i podlegające tylko władzy papieża (układy laterańskie). Podniosło to pozycję Mussoliniego w katolickim świecie.
W 1935 roku Włochy zaatakowały Abisynię (Etiopia) w Afryce. Po pokonaniu tego państwa Mussolini ogłosił w Rzymie narodziny II Imperium Rzymskiego.
Rozwój faszyzmu we Włoszech zbiegł się z ożywieniem gospodarczym w tym kraju. Rozwinął się przemysł motoryzacyjny, chemiczny, rozwinęło się rolnictwo. Faszyści zorganizowali również wielkie roboty publiczne, aby zlikwidować bezrobocie. Objęto opieką matkę i dziecko, upowszechniono sport. Działania takie, poparte szeroką propagandą, spowodowały, że społeczeństwo włoskie było gotowe poprzeć każdą władzę, która zaprowadziłaby porządek w kraju. System rządów we Włoszech znalazł wielu naśladowców (pozytywnie wyrażali się o nim m.in. Winston Churchill oraz Roman Dmowski).
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.