Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Kazimierz Wierzyński, prawdziwe nazwisko: Wirstlein (1894-1969), był poetą i współtwórcą grupy poetyckiej „Skamander”. Od 1938 roku pełnił funkcję członka Polskiej Akademii Literatury. W tym samym roku wyjechał również za granicę, przebywał głównie w USA. Jego najwcześniejszą twórczość poetycką cechowały przede wszystkim: witalizm, liryczna euforia i optymizm, pochwała młodości, piękna i możliwości fizycznych ciała ludzkiego. W późniejszych utworach pojawiają się elementy pesymistyczne, wizje i przeżycia katastroficzne, dotyczące życia ludzkiego i całej cywilizacji, głębokie rozważania i myśli na temat sytuacji, w jakiej przyszło żyć poecie: I potem II wojna światowa, socjalizm oraz zniewolenie narodu itp. W 1936 roku otrzymał literacką nagrodę państwową I stopnia. Wierzyński wydał następujące tomy poezji: Wiosna i wino (1919), Wróble na dachu (1921), Laur olimpijski (1927), Pieśni fanatyczne (1929), Gorzki urodzaj (1933), Wolność tragiczna (1936), Kurhany (1938), Ziemia-Wilczyca (1941), Róża wiatrów (1942), Krzyże i miecze (1946), Korzec maku (1951), Tkanka ziemi (1960), Kufer na plecach (1964), Czarny polonez (1968), Sen mara (1969), zbiory opowiadań: Granice świata (1933), Pobojowisko (1944), recenzje teatralne: W garderobie duchów (1938), oraz szkice wspomnieniowo - literackie: Cygańskim wozem (1966), Moja prywatna Ameryka (1966).
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.