Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
W I wieku przed naszą erą Palestyna stała się jedną z prowincji rozległego imperium rzymskiego. Obce panowanie, wysokie podatki i obecność wojsk rzymskich budziły wielkie niezadowolenie mieszkańców Palestyny - Żydów. Z wrogością odnosili się oni do Rzymian, których obyczaje i wierzenia pozostawały w głębokiej sprzeczności z ich wiarą. Żydzi uważali się bowiem za naród wybrany przez Boga, który zlituje się nad nieszczęśliwym ludem i ześle na ziemię Wyzwoliciela (Mesjasza).
Na czasy panowania cesarza Oktawiana Augusta przypadło narodzenie Jezusa Chrystusa. Uważany on był za Syna Bożego, który przywróci Królestwo Izraela. Głosił, że wszyscy ludzie są dziećmi jednego Boga--Ojca, przeznaczonymi do życia wiecznego po śmierci. Aby osiągnąć Królestwo Boże muszą żyć godnie i sprawiedliwie, kochać bliźnich, otaczać opieką biednych i pokrzywdzonych oraz przestrzegać jego nauk. Chrystus skupił wokół siebie grono uczniów - apostołów, którzy wiernie podążali za nim, pomagając mu w głoszeniu słowa bożego.
Wzniosłe i głębokie zasady nowej wiary przemawiały do serc i umysłów ludzi niezależnie od ich pochodzenia i narodowości. Wyznawcami Jezusa z Nazaretu byli przeważnie ludzie ubodzy i niewolnicy, którzy nie mogli liczyć na poprawę swego losu i sprawiedliwość na ziemi. Zasady głoszone przez Chrystusa przynosiły im pociechę i nadzieję. Męczeńska śmierć Jezusa nie przerwała działalności jego uczniów.
Organizacja chrześcijan
Chrześcijanie tworzyli związki zwane gminami. Początkowo były one nieliczne, potem coraz większe. Do gminy mogli należeć nie tylko Żydzi, ale i ludzie innej narodowości. Członkowie gminy odprawiali wspólne modlitwy, spożywali wspólny posiłek (agape) i wspierali się wzajemnie w potrzebie. Na czele gmin stali biskupi, którym podporządkowani byli kapłani. Biskupi zajmowali się nauczaniem, udzielali chrztu, odprawiali msze, wspomagali biednych.
Chrześcijanie nie chcieli okazywać czci boskiej cesarzom. Nie brali udziału w uroczystościach religijnych ani w składaniu ofiar. Nie przychodzili na widowiska cyrkowe czy walki gladiatorów. To wszystko budziło podejrzenia i niechęć do nich sporej części społeczeństwa, a także samych cesarzy, którzy uznali, że chrześcijaństwo należy tępić. Prześladowani chrześcijanie chronili się w katakumbach. Były to podziemne cmentarze składające się z długich korytarzy i krypt, w których grzebano zmarłych. Przywiązanie chrześcijan do swej wiary, spokój i opanowanie, z jakim znosili męczeńską śmierć, budziły podziw i szacunek. Chrześcijanie zjednywali sobie wciąż nowych zwolenników i rozszerzali swe wpływy na całe imperium rzymskie. Prześladowania chrześcijan ustały dopiero z początkiem IV wieku, kiedy to cesarz Konstantyn Wielki wydał w roku 313 edykt (rozporządzenie) zezwalający na swobodne wyznawanie tej religii. Pod koniec IV wieku chrześcijaństwo stało się religią panującą w państwie rzymskim.
Powstanie Kościoła
Wyznawcy Chrystusa tworzyli wspólnotę zwaną Kościołem. Na czele Kościoła stał biskup wybrany przez wiernych. Z czasem biskupi Rzymu uznali, że im, jako następcom Świętego Piotra - założyciela Kościoła rzymskiego, przysługuje władza zwierzchnia nad innymi biskupami i wszystkimi chrześcijanami.
Biskupi stali na czele diecezji. Podlegali im kapłani, diakoni (zajmowali się sprawami materialnymi) i subdiakoni. Stolice biskupie nazywano patriarchatami. Najważniejsze decyzje podejmowały zgromadzenia biskupów - synody (rozstrzygały spory doktrynalne, zajmowały się sprawami liturgii i organizacją Kościoła). Od IV wieku odbywały się sobory, czyli zgromadzenia biskupów całego Kościoła.
W pracach Kościoła nad szerzeniem wiary wśród pogan uczestniczyli misjonarze. Rozwinęło się także życie zakonne (z pustelniczego). W VI wieku we Włoszech powstał pierwszy zakon. Był to zakon benedyktynów, założony przez św. Benedykta na Monte Cassino.
Najważniejsze informacje:
Narodziny Chrystusa: za czasów panowania Oktawiana Augusta, w Palestynie. Narodziny Chrystusa rozpoczęły nową rachubę czasu w dziejach ludzkości.
Nowa religia: zwolennikami chrześcijaństwa byli przede wszystkim niewolnicy i biedota ze względu na zasady równości i braterstwa wszystkich ludzi - dzieci jednego Boga. Przez długi czas chrześcijanie byli w Rzymie prześladowani.
Edykt Konstantyna Wielkiego: 313 r., przyzwolenie na swobodne wyznawanie religii chrześcijańskiej.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.