Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Sparta leżała na południu Grecji, w krainie zwanej Lakonią. Po opanowaniu sąsiedniej Mesenii stała się największym państwem w całej Helladzie. Życie tu wyglądało zupełnie inaczej niż w pozostałych państwach greckich. Cała Sparta, nawet w czasie pokoju, przypominała jeden wielki obóz wojenny.
Ustrój Sparty
Ludność Sparty dzieliła się na trzy grupy:
1. Spartiaci - byli to pełnoprawni obywatele. Otrzymywali oni od państwa działkę ziemi, na której pracowali heloci. Ziemi tej nie mogli dzielić ani sprzedać. Ich najważniejszym obowiązkiem była służba wojskowa, która trwała bardzo długo (służyli w wojsku do 60 roku życia).
Czy wiesz, że...
Spartiata nigdy się nie poddawał na polu walki. Wracał „z tarczą” jako zwycięzca lub „na tarczy”, tzn. martwy (niesiony przez innych wojowników na tarczy).
2. Periojkowie - była to ludność wolna, zajmująca się rolnictwem, rzemiosłem i handlem.
3. Heloci - byli to niewolnicy stanowiący własność państwa. Zatrudniono ich do pracy na polach oraz jako służbę domową.
Starożytna Sparta była monarchią. Na czele państwa stało dwóch królów (w czasie wojny jeden z nich wyruszał z wojskiem), którzy pełnili funkcje kapłanów oraz dowodzili armią.
Dużą rolę odgrywała rada starszych zwana geruzją. W jej skład wchodziło 28 obywateli, którzy ukończyli co najmniej 60 lat życia. Wybierani byli przez zgromadzenie ludowe. Obowiązki swe pełnili dożywotnio. Geruzja przygotowywała wnioski na zgromadzenie ludowe.
Zgromadzenie ludowe nie odgrywało większej roli. Głosowało tylko nad wnioskami rady starszych, mogło wniosek przyjąć lub odrzucić. Nie wolno mu było zmieniać go lub stawiać nowych.
Zgromadzenia zwoływano rzadko. Brali w nich udział spartiaci, którzy ukończyli 30 lat życia.
Zgromadzenie Ludowe wybierało na 1 rok pięciu eforów, którzy kierowali finansami, polityką zagraniczną, sądownictwem oraz wychowaniem młodzieży.
Końcem potęgi Sparty było pobicie jej w 371 r. p.n.e. przez Teby.
Wychowanie spartańskie
Wychowaniem przyszłych obywateli zajmowało się państwo. Wkrótce po urodzeniu się niemowlęcia zbierała się rada starszych, która postanawiała o jego dalszym losie. Jeśli uznała, że dziecko jest słabe lub kalekie, zrzucano je w przepaść z góry Tajget. Uważano bowiem, że państwo nie miałoby z niego żadnego pożytku. Zdrowego i silnego chłopca oddawano matce, która opiekowała się nim do siódmego roku życia. Potem chłopcy wcielani byli do oddziałów. Tu, pod nadzorem starszych kolegów, ćwiczyli sprawność fizyczną, posługiwanie się bronią i musztrę wojskową. Od dzieciństwa przyzwyczajani do niewygód, spali na twardym posłaniu z trzciny. Chodzili brudni i głodni. Sądzono bowiem, że skromny posiłek dobrze wpływa na rozwój młodych ciał. Do rozwoju umysłowego przykładano mniejszą wagę. Uczono czytania, liczenia oraz dziejów Sparty, wyrażając przy tym pochwałę dla bohaterów, a pogardę dla tchórzy. Wymagano od nich lakonicznych odpowiedzi (krótkich i rzeczowych). Często byli karani chłostą. W wieku 20 lat trafiali do koszar, gdzie przebywali przez dziesięć lat. Gdy spartiata ukończył 30 lat, otrzymywał od państwa działkę ziemi i mógł założyć rodzinę.
Ćwiczenia fizyczne były obowiązkowe dla dziewcząt, ponieważ uważano, że tylko silna kobieta urodzi zdrowe dziecko. Dziewczęta miały więcej swobody niż ich rówieśniczki w innych częściach Grecji - tańczyły wraz z chłopcami, brały udział w śpiewach chóralnych. Ich skąpy stój gimnastyczny wywoływał zgorszenie w całej Helladzie.
Wychowanie spartańskie było bardzo surowe. Miało na celu wyszkolenie silnych fizycznie, odważnych i doskonałych żołnierzy. Obowiązkiem spartiaty było walczyć, zwyciężać lub zginąć dla ojczyzny.
Najważniejsze informacje
Położenie Sparty: na południu Grecji, w Lakonii.
Ustrój: monarchia(dwóch królów), duże znaczenie miała rada starszych - geruzja.
Warstwy społeczne: spartiaci (obywatele), periojkowie (ludzie wolni - rzemieślnicy, kupcy, rolnicy), heloci (niewolnicy - własność państwa).
Wychowanie spartańskie: bardzo surowe, nacisk kładziono przede wszystkim na rozwój fizyczny, celem było wychowanie żołnierza - człowieka o żelaznej sile i dużej odwadze.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (1)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.
Spoko!
Najlepsza odpowiedź