Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Egipcjanie czcili wielu bogów i bogiń. Wiarę w wielu bogów określamy pojęciem wielobóstwa, inaczej politeizmu. W religii egipskiej wiara w tysiące bóstw wywodziła się z czasów pierwotnych, kiedy ludy żyły w małych państewkach i czciły bóstwa lokalne. Inną cechą religii staroegipskiej była wiara, że władza królewska pochodzi od boga Re, którego imię oznacza słońce. Każdy kolejny faraon był synem boga Re, a więc również bogiem, tylko żyjącym wśród ludzi.
Bogów w Egipcie przedstawiano w postaci zwierzęcej, ludzkiej lub jako człowieka z głową zwierzęcia albo ptaka. Artyści egipscy chcieli w ten sposób ukazać ponadludzką postać i naturę bogów. W ich wizerunkach znalazł wyraz związek wiary w nadprzyrodzone możliwości bogów z ich cielesnym podobieństwem do ludzi. Wiele zwierząt uważano w religii egipskiej za święte: krokodyla, lwa, węża, sokoła, kota. Zwierzęta te trzymano przy świątyniach, po śmierci balsamowano je i grzebano w grobowcach.
Jednym z najpopularniejszych bogów państwa egipskiego stał się wspomniany już bóg słońca - Re - czczony szczególnie w mieście Heliopolis. Kult boga Re (kult to oddawanie czci religijnej bogu lub bóstwom) połączono z kultem boga Teb - Amona, a ich symbolem był osadzony na głowie dysk słoneczny.
W egipskich opowieściach o powstaniu świata, bogów i człowieka oraz o legendarnych bohaterach pojawiają się także informacje o bogu Ozyrysie, utożsamianym z płodnością i rolnictwem (Egipcjanie wierzyli, że jemu zawdzięczają wylewy Nilu). Ozyrys był zwykle przedstawiany z żoną Izydą (opiekunką rodzin i matek) i synem Horusem. Zgodnie z mitami Ozyrys został zabity przez swego brata, bogowie przywrócili mu życie, pozostał jednak w świecie umarłych, jako sędzia i król państwa śmierci.
Ciekawa jest też historia boga Thot, przedstawianego jako człowiek z głową ibisa lub jako pawian. Był on wezyrem i pisarzem bogów oraz kontrolerem pór roku, księżyca i gwiazd. Wierzono, że dzięki niemu powstały: pismo hieroglificzne, matematyka, rachunkowość, języki, a nawet warcaby.
W każdym mieście czczono własnego boga i budowano mu wspaniałą świątynię. Archeolodzy odkryli ogromną świątynię boga Amona w Karnaku. Budowano ją ponad 2 tysiące lat, a każdy z kolejnych władców wznosił nowy posąg ku czci wielkiego boga (przechowywano tam niezliczone posągi o różnych kształtach). Materiałem, którego używano do budowy świątyń, był kamień, dlatego budowle te okazały się trwałe i zachowały się (choć przysypane ziemią) do naszych czasów.
Świątynię budowano według ściśle określonego schematu: prowadziła do niej aleja sfinksów (sfinks to wyobrażenie leżącego lwa z głową ludzką lub zwierzęcą), wejście znajdowało się między pylonami (pylony to kamienne budowle w formie wież), za nim znajdował się dziedziniec, a dalej wielka sala z kolumnami (kolumny miały zakończenia w kształcie pęku papirusów lub kwiatu lotosu). Sala kolumnowa prowadziła do sanktuarium, miejsca „świętego”, w którym stał posąg boga.
Do sanktuarium świątyni miał wstęp tylko faraon, który sprawował funkcję najwyższego kapłana. Każdego dnia ofiarowywał on bóstwu posiłek, „karmił” je, mył i przebierał jego posąg. Faraon nie mógł jednak osobiście przebywać we wszystkich świątyniach, wobec tego obrzędów w różnych miastach dokonywali kapłani.
Do obowiązków kapłanów należało oddawanie czci bogom. Oni też organizowali „wielkie wyjścia” bogów ze świątyni, wówczas posąg bóstwa wynoszono na dziedziniec, a tłum wiernych padał na twarz.
Faraonowie troszczyli się o świątynie, przekazując im ziemię i bogate łupy wojenne. W ten sposób przy świątyniach tworzyły się wielkie majątki ziemskie, które faraon zwalniał od wszelkich podatków.
Rola kapłanów w społeczeństwie egipskim była wyjątkowa. Utrzymywali się oni z dochodów, jakie przynosiła ziemia darowywana przez faraonów. Otrzymywali też część ofiar składanych przez wiernych. Najwyżsi kapłani (arcykapłani) pochodzili często z rodziny królewskiej. Kapłani byli wykształconymi ludźmi, znali tajniki geometrii i astronomii. Umieli przepowiadać zaćmienie słońca i obliczać termin wylewu Nilu. Kapłani egipscy mogli łączyć swoje główne zajęcie z innymi funkcjami. Bywali nauczycielami w przyświątynnych szkołach, kierownikami bibliotek. Umieli liczyć, znali anatomię czyli budowę ciała człowieka.
Egipcjanie wierzyli w życie pozagrobowe. Według mitu egipskiego człowiek po śmierci stawał przed sądem boga Ozyrysa, który za pomocą wagi oceniał życie człowieka. Jeżeli przeważały dobre uczynki, bóg wpuszczał duszę do swego państwa, jeśli złe - skazywał ją na pożarcie przez demony.
Egipcjanie wierzyli, że człowiek po śmierci dopóty żyje, dopóki istnieje jego ciało, dlatego aby ciało zmarłego przetrwało przez wieki, mieszkańcy Egiptu balsamowali je, robili z niego mumię.
Ciało, z którego usunięto wszystkie wnętrzności, nasycano roztworem soli, po czym napełniano wonnościami, płótnem i żywicą. Następnie mumię owijano płóciennymi bandażami i składano do trumny, trumnę zaś chowano w kamiennym pojemniku - sarkofagu. W takim stanie mumia mogła się zachować bardzo długo, jeżeli nie została uszkodzona przez złodziei, szukających w grobowcach klejnotów.
Czy wiesz, że...
Najbardziej sensacyjnym odkryciem archeologicznym na terenie Egiptu było znalezienie ukrytego w skałach miejsca spoczynku króla Egiptu, Tutanchamona, który żył w XIV w. p.n.e. Odkrycia tego dokonano w 1922 r. Grobowiec był wyposażony w przedmioty domowego użytku i zbytku, odnaleziono też nietknięty sarkofag z mumią faraona, w złotej pośmiertnej masce.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.