Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Pisma używali ludzie już 3000 lat p.n.e. Zapisywano polecenia władców, sprawozdania urzędników, modlitwy do bogów. Pierwsze było pismo obrazkowe, w którym nie używa się liter, ale symboli (piktogramów), odpowiadających wyrazom (takim pismem posługują się np. Chińczycy). Egipcjanie wynaleźli swój własny rodzaj pisma nazwany pismem hieroglificznym (po grecku „święte znaki pisarskie”). Jest to przykład pisma obrazkowego. Hieroglify zapisywano w świątyniach i grobowcach, a także na papirusie, specjalnym materiale piśmiennym wynalezionym przez Egipcjan. Papirus wyrabiano z łodygi rośliny rosnącej na rozlewiskach Nilu. Jej rdzeń rozcinano na cieniutkie pasemka, które następnie zwilżano i układano w dwie warstwy na krzyż. Następnie całość ściskano, bito drewnianym młotkiem i czekano, aż przyschnie. Włókna łączyły się ze sobą na trwałe dzięki naturalnemu klejowi wydzielanemu przez roślinę. Powierzchnię tak powstałej karty bielono kredą, polerowano i otrzymywano materiał piśmienny: lekki, trwały i gładki. Pisało się na nim zatemperowaną trzcinką maczaną w atramencie. Karty papirusu sklejano ze sobą, tworząc zwój, który mógł liczyć nawet kilkanaście metrów.
System pisma egipskiego był tak trudny i skomplikowany, że jego opanowanie zajmowało dzieciom egipskim wiele lat. Znaków hieroglificznych było około 700.
W Mezopotamii posługiwano się pismem klinowym. Babilończycy pisali na tabliczkach glinianych, przypominających kształt lekko wypukłej poduszeczki. W wilgotnej glinie odciskali znaki zatemperowaną ostro trzcinką i pozostawiali do wyschnięcia. Ważne teksty, aby się nie niszczyły, wkładano do pieca i wypalano.
Pismo obrazkowe było trudne, gdyż składało się z wielu znaków, dlatego ludy starożytne poszukiwały sposobów uproszczenia tych trudnych znaków. Tego ważnego wynalazku dokonali Fenicjanie: stworzyli pismo alfabetyczne. Poszczególne głoski oznaczano znakami, czyli literami. Alfabet fenicki składał się z 22 liter oznaczających spółgłoski. Samogłoski nie posiadały swoich znaków. Fenicjanie pisali od prawej do lewej strony. Około 1000 r. p.n.e. pisma alfabetycznego zaczęli używać Grecy, wprowadzili w nim jednak szereg zmian. Wymyślili znaki odpowiadające samogłoskom. Tak powstał alfabet grecki (wywodzi się z niego cyrylica - alfabet, którym posługują się m.in. Rosjanie). Rzymianie, wzorując się na Grekach, stworzyli własny alfabet łaciński, liczący 24 litery.
Alfabet polski oparty jest na alfabecie łacińskim. Został on wzbogacony o samogłoski ą, ę, ó i spółgłoski miękkie: ć, ń, ś, ź. W związku z tym liczy 35 liter.
W średniowieczu używano różnych materiałów pisarskich. Początkowo pisano, podobnie jak w starożytności, na papirusie. Z czasem papirus został wyparty przez pergamin. Wyrabiano go ze skór owiec, koźląt lub cieląt. Produkowano nie tylko pergaminy białe, ale również purpurowe, żółte, niebieskie, a nawet czarne. Były one niezmiernie drogie.
Autorami większości dzieł byli duchowni. W specjalnych pomieszczeniach klasztornych, nazywanych skryptoriami, zakonnicy zajmowali się przepisywaniem tekstów.
Na upowszechnienie książki wpłynął wynalazek Jana Gutenberga. Około 1450 roku wpadł on na pomysł, by składać tekst z ruchomych pojedynczych liter, które nazwał czcionkami. Pierwszą drukowaną książką była Biblia wydana w stukilkudziesięciu egzemplarzach. Obecnie coraz więcej książek jest dostępnych drogą elektroniczną, przez Internet.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.