Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
Odpowiedzi do zadań z podręczników w apce Skul
pobierz
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Pod koniec VI wieku przed naszą erą, po uwolnieniu się spod władzy Etrusków, Rzym stał się republiką.
Republika (po łacinie res publica) - rzecz publiczna, pospolita, wspólna dla wszystkich obywateli - rzeczpospolita.
Na czele państwa stało dwóch konsulów wybieranych przez zgromadzenie ludowe na okres jednego roku. Na nich przeszła cała władza królewska. Konsulowie kierowali bieżącą polityką państwa, dowodzili armią, a także, podobnie jak kiedyś królowie, powoływali senat.
Senat (z łaciny senex - starzec) składał się z 300 (później 600) członków, którzy swą godność piastowali dożywotnio. Zasiadali w nim doświadczeni i zasłużeni obywatele z najlepszych rodów rzymskich, którzy wcześniej pełnili ważne urzędy państwowe. Senat, czyli rada starszych miał prawo wypowiadania się w sprawach państwa.
Zgromadzenie ludowe decydowało o sprawach najważniejszych, np. o wojnie i pokoju, o nowych prawach itp. Nie mogło jednak zmieniać przedstawianych mu przez konsula wniosków ani wysuwać własnych. Uchwały te rozpatrywał i zatwierdzał potem senat.
W przypadku zagrożenia bezpieczeństwa państwa lub szczególnych trudności na wniosek senatu konsulowie powoływali dyktatora. Mógł on pełnić swoją funkcję najwyżej przez pół roku. Dyktator posiadał nieograniczoną władzę, a od jego decyzji nie było odwołania.
Zadaniem trybuna ludowego było bronienie interesów ludzi ubogich przez nadużyciami urzędników. Przysługiwało mu prawo weta, czyli sprzeciwu wobec uchwał senatu i zarządzeń urzędników, jeśli uznał je za szkodliwe dla ludu. Osoba pełniąca ten urząd była nietykalna.
W ciągu kilku wieków istnienia republiki dokonywały się w organizacji państwa rzymskiego liczne przemiany. Utworzono wiele nowych urzędów, którym przekazano niektóre z uprawnień konsula. Sprawami sądownictwa zajmowali się pretorzy. Do obowiązków cenzora należało przeprowadzanie cenzusu, czyli spisu wolnej ludności, wycena jej majątków, ustalanie listy senatorów oraz nadzór nad obyczajami. Kwestor zajmował się finansami państwa. Edylowie zajmowali się dostawami żywności i organizacją igrzysk.
Ludność wolna dzieliła się na patrycjuszy i plebejuszy.
Patrycjusze było to uprzywilejowana warstwa społeczna, bogaci obywatele rzymscy. Posiadali oni pełne prawa polityczne oraz wyłączne prawo piastowania urzędów (tylko oni mogli zostawać najwyższymi urzędnikami, kapłanami, oficerami w armii). Spośród patrycjuszy wybierano członków senatu.
Plebejusze - rolnicy, kupcy, rzemieślnicy - byli grupą społeczną wywodzącą się z podbitej ludności i przybyszów osiedlających się w Rzymie. Była to ludność wolna, lecz nieposiadająca żadnych praw politycznych. Początkowo nie mieli praw obejmowania urzędów państwowych. W armii służyli w piechocie.
Między plebejuszami a patrycjuszami dochodziło nieraz do konfliktów, w wyniku czego plebejusze uzyskali pewne, niewielkie zresztą prawa (od III w. p.n.e.).
Wojsko rzymskie
Najważniejszym i zaszczytnym obowiązkiem obywateli rzymskich była służba wojskowa. Powoływany był do niej w czasie wojny ten, kto ukończył 17 rok życia. Wojsko rzymskie składało się z legionów liczących po około cztery tysiące żołnierzy. Podstawą legionów była piechota (ciężkozbrojna i lekkozbrojna). Legionowi towarzyszyła również jazda (około 300 wojowników).
Wojsko rzymskie było armią dobrze zorganizowaną i zdyscyplinowaną.
Najważniejsze informacje
Powstanie republiki: pod koniec VI w. p.n.e. władza królewska przeszła w ręce dwóch konsulów, wybieranych przez zgromadzenie ludowe na okres jednego roku. Najważniejszą rolę w państwie pełnił senat liczący 300 członków, którzy zajmowali stanowisko we wszystkich sprawach państwowych.
Warstwy społeczne: patrycjusze (bogaci obywatele rzymscy o pełni praw politycznych i możliwości zasiadania w senacie), plebejusze (ludność podbita i przybysze osiedlający się w Rzymie, wolni, ale pozbawieni praw politycznych).
Legiony: rzymskie oddziały wojskowe. Obywatele rzymscy mieli obowiązek służby w legionach, co uważano za zaszczyt. W razie niebezpieczeństwa państwa powoływano dyktatora, któremu oddawano całość władzy.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.