Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Po 1849 roku, tylko na krótko, zamarł ruch narodowy i zjednoczeniowy Włochów. Szczególnie Królestwo Sardynii z królem Wiktorem Emanuelem II stawało się tym państwem, na które oczy Włochów, marzących o zjednoczeniu, zaczęły się coraz częściej zwracać.
Sytuacja na Półwyspie Apenińskim po 1850 roku była złożona. Nadal wielkie wpływy posiadała Austria, okupując Lombardię i Wenecję, utrzymując garnizony w Toskanii i Parmie. W Rzymie, po interwencji 1849 roku, stacjonował garnizon francuski. Po wojnie krymskiej, wobec osłabienia pozycji i prestiżu Austrii na arenie międzynarodowej i udziału korpusu sardyńskiego w walkach, pojawiły się nadzieje na poruszenie sprawy włoskiej na arenie międzynarodowej przez Francję Napoleona III.
W 1858 i 1859 roku doszło do porozumienia francusko-sardyńskiego na wypadek wojny z Austrią. Jednocześnie Francja zawarła porozumienie z Rosją, która w ten sposób blokowała Prusy, mogące przyjść z pomocą Austrii. W kwietniu 1859 roku rząd austriacki skierował ultimatum do rządu sardyńskiego w sprawie przerwania zbrojeń. Wobec negatywnej reakcji rządu Cavoura Austria podjęła kroki zbrojne i wypowiedziała wojnę Sardynii.
Przełomowe znaczenie w działaniach wojennych miały dwie bitwy: pod Magentą (4 czerwca) i Solferino (24 czerwca 1859 roku), w których zwyciężyły wojska francusko-sardyńskie. Pod wrażeniem zwycięstw i agitacji Cavoura w Parmie, Modenie, Toskanii i niektórych ziemiach Państwa Kościelnego wybuchły powstania. Władcy poszczególnych państw uciekli, a ludność deklarowała chęć połączenia z Królestwem Sardynii. W tych warunkach Napoleon III, zaniepokojony wymykającymi się spod francuskiej kontroli wydarzeniami, zawarł w lipcu 1859 roku rozejm w
Villafranca, a następnie pokój w Zurychu (listopad 1859). W myśl porozumień z Villafranca Lombardia przeszła we władanie Francji, która przekazała ją następnie Sardynii. Wypędzeni z Toskanii, Parmy i Piemontu władcy włoscy mieli wrócić do swoich państw, ale wobec oporu ludności nie udało się wypełnić tych postanowień.
Z inicjatywy Cavoura w marcu 1860 r. zostały przeprowadzone plebiscyty w środkowych Włoszech. Ludność w zdecydowanej większości opowiedziała się za przyłączeniem tych terenów (Toskania, Parma, Modena i Romania) do Królestwa Sardynii. Odbył się także plebiscyt w Nicei i Sabaudii (prowincje państwa sardyńskiego), w którym ludność opowiedziała się za połączeniem z Francją, co prawie natychmiast nastąpiło.
Pod wrażeniem zwycięstw włoskich na Sycylii wybuchło powstanie przeciwko królowi Ferdynandowi II Burbonowi. Z inicjatywy zwolenników Mazziniego i jego samego z Genui wyruszyła wyprawa Garibaldiego i jego 1200 ochotników. Wyprawa „tysiąca” dotarła na Sycylię, rozpoczynając zwycięski marsz. Wojska królewskie zostały pokonane pod Calatafimi (15 maja 1860) - powstanie objęło całą Sycylię. Niebawem Garibaldi przeniósł działania zbrojne na półwysep - opanował Kalabrię, wkroczył do Neapolu i ponownie pokonał armię królewską (nad rzeką Volturno, 1 października 1860). Zwycięstwa Garibaldiego i jego powstanie było połączone z rewolucją społeczną - chłopi otrzymywali ziemię, znoszono powinności feudalne, itd.
W obawie przed zajęciem przez Garibaldiego i jego powstańców pozostałych ziem Państwa Kościelnego i ewentualnego rozszerzenia się rewolucji na północne Włochy, Cavour, w porozumieniu z Napoleonem III, zdecydował o wkroczeniu wojsk sardyńskich do Państwa Kościelnego, a następnie do Królestwa Obojga Sycylii. Garibaldi, wyżej stawiając interes narodowy Włochów niż własne przekonania polityczne, poparł króla Wiktora Emanuela II, wiwatując nawet na jego cześć w czasie wjazdu do Neapolu. Także w pozostałej części Państwa Kościelnego i na ziemiach Królestwa Obojga Sycylii zostały przeprowadzone plebiscyty, w których ludność opowiedziała się za połączeniem z Królestwem Sardynii.
Zapamiętaj!
W lutym 1861 roku w Turynie zebrał się pierwszy ogólnowłoski parlament. Przedstawiciele wszystkich państw złączonych z Sardynią uchwalili powstanie jednego państwa, a król Wiktor Emanuel II przyjął tytuł króla Włoch.
Choć Królestwo Włoch nie objęło jeszcze Wenecji (w rękach Austrii) i Rzymu (korpus francuski podtrzymujący władzę papieża nie zgadzającego się na połączenie), to jednak na mapie powstało zjednoczone Królestwo Włoch.
W wojnie prusko-austriackiej 1866 roku Włosi opowiedzieli się po stronie Prus. Wojna austriacko-włoska była niekorzystna dla samych Włochów, którzy nawet zostali rozbici pod Custozzą (czerwiec 1866) i na morzu koło wyspy Lissa. W konsekwencji pokoju austriacko-włoskiego, podpisanego przy pośrednictwie francuskim w Wiedniu (październik 1866) Wenecja przypadła Francji, która przekazała ją królestwu Włoch.
Ostatnim aktem zjednoczenia Włoch był rok 1870. W wyniku wojny francusko-niemieckiej i klęsk francuskich na frontach garnizon francuski w Rzymie opuścił miasto. Do Rzymu wkroczyły wojska włoskie - Rzym został przyłączony do królestwa - od 1871 r. stał się stolicą zjednoczonych Włoch. Papież nie uznał tego aktu, zamknął się za murami Watykanu, ogłaszając się „więźniem Watykanu”.
W wyniku długiego procesu w 1870 roku ziemie Półwyspu Apenińskiego zostały ostatecznie zjednoczone. Po kilkunastu wiekach rozbicia powstało jedno, wspólne państwo Włochów.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.