Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Molier, czyli Jan Baptysta Poquelin, bo tak brzmiało jego rodowe nazwisko, urodził się w Paryżu w 1622 roku w rodzinie mieszczańskiej. Również w Paryżu, w kolegium jezuickim Clermont, otrzymał staranne wykształcenie i zetknął się z teatrem, który go interesował od dzieciństwa. Fascynacja teatrem sprawiła, iż w 1643 roku, mając niespełna 21 lat, zrezygnował ze stanowiska na dworze królewskim, by związać się z Magdaleną Bejart i jej trupą teatralną. Pod artystycznym pseudonimem Molier, zakochany w Magdalenie Bejart, założył wraz z nią w Paryżu teatrzyk „Illustre Theatre”, który niebawem zbankrutował. Odtąd Molier przez 12 lat ze zmiennym szczęściem tułał się po prowincji wraz z trupą Bejart, pełniąc funkcję zarówno kierownika, reżysera, aktora, jak i autora wystawianych sztuk. Nielekki w owych czasach żywot aktorski zamiast sławy przyniósł mu wiele kłopotów i przykrości. Za długi trafił do więzienia. Ale nawet ta skrajnie fatalna sytuacja nie spowodowała porzucenia ukochanego teatru. Rok 1658 stał się dla Moliera rokiem przełomowym. Wrócił do Paryża. Będąc bystrym obserwatorem, postrzegał salony literackie i wpływowe koterie jako jedno wielkie targowisko próżności, które dostarczyło mu niezliczonych tematów do jego komedii.
Teatr francuski XVII wieku był u szczytu swojej świetności, ciesząc się żywym zainteresowaniem i mecenatem króla Ludwika XIV, stanowił ulubioną rozrywkę ówczesnej Francji. Swoją popularność zawdzięczał niewątpliwie profesjonalnym aktorom oraz aktorkom, które przejęły wtedy od mężczyzn role kobiece.
Molier dołączył do trójki wybitnych twórców literatury i teatru tego okresu: Boileau, La Fontaine’a, Racine’a, pisząc jedną po drugiej świetne komedie, które przyniosły mu opiekę i poparcie samego króla Ludwika XIV i sławę największego komediopisarza Francji.
„Molier odkrył jedną tajemnicę. Odkrył w teatrze nową potęgę, jedną z największych jakie istnieją, mianowicie zabijać śmiechem, śmiechem brzmiącym ze sceny. W ręku Moliera komedia staje się satyrą, jedną z najgwałtowniejszych, najcelniejszych jakie istnieją.” Komedia staje się groźną trybuną, mównicą, z której salwami śmiechu piętnuje i zabija to, co go przejmuje wstrętem - fałsz, obłudę, próżność, panoszącą się głupotę i ciasnotę myśli.
Oczywiście nietrudno zgadnąć, iż komedie te przysporzyły mu wielu potężnych wrogów i gdyby nie interwencje króla, który mu sprzyjał, kto wie, czy nie skończyłby swego życia w więzieniu, zwłaszcza kiedy po swoim niefortunnym małżeństwie z córką swej wieloletniej przyjaciółki, aktorką Armandą Bejart, młodszą od niego o 21 lat, został posądzony o kazirodztwo. Zmarł w Paryżu, na scenie, w trakcie przedstawienia Chorego z urojenia w 1673 r., na skutek krwotoku wywołanego gruźlicą. Mimo sprzeciwu duchowieństwa, pochowano go w poświęconej ziemi potajemnie, nocą, dopiero na polecenie króla.
Jest autorem ponad 30 komedii. Nie wszystkie posiadają jednakowo wysoki poziom artystyczny. Do najznakomitszych należą: Pocieszne wykwintnisie (1659), Szkoła żon (1662), Świętoszek (1664), Don Juan (1665), Mizantrop (1666) oraz Skąpiec (1668).
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.