Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Sławomir Mrożek urodził się w 1930 roku w Borzęcinie (woj. tarnowskie). Zadebiutował reportażem Młode miasto (1950) w „Przekroju”, współpracował także z „Dziennikiem Polski”, „Życiem Literackim”. W 1953 roku ukazał się tom opowiadań Półpancerze praktyczne. Od 1956 roku prowadził w kilku krakowskich pismach satyrycznych rubrykę Postępowiec. Ogólnopolską sławę zdobył tomem opowiadań Słoń (1957), wydał także pierwszy cykl rysunków satyrycznych Polska w obrazach. Jako dramaturg zadebiutował sztuką Policja opublikowaną w „Dialogu” w 1958 roku.
W 1959 roku Mrożek przeniósł się do Warszawy. W tym samym roku ukazało się Męczeństwo Piotra Ohey’a, a rok później Indyk, gdzie autor zawarł krytykę tzw. „małej stabilizacji”. Niezwykły sukces i rozgłos przyniosła autorowi kolejna sztuka, Tango (1964), która potwierdziła rangę Mrożka jako dramatopisarza.
W 1963 roku wyjechał do Włoch, a w 1968 roku przeniósł się do Paryża. W tym samym roku wydał drugi cykl swoich rysunków Przez okulary Sławomira Mrożka. Po wyjeździe autora do Francji jego sztuki nie były wystawiane w Polsce. Na polskie sceny powrócił dopiero w 1973 roku. Rok później ukazał się najwybitniejszy, obok Tanga, dramat - Emigranci. W latach siedemdziesiątych Mrożek znów stał się najczęściej grywanym polskim dramaturgiem. W tym czasie powstały dwa kolejne utwory: Vatzlav i Ambasador. W 1989 Mrożek po raz kolejny zmienił miejsce zamieszkania, tym razem na odległy Meksyk. Do Polski powrócił w 1996 roku i zamieszkał w Krakowie.
Bardzo ważne miejsce w twórczości Sławomira Mrożka zajmują utwory prozatorskie. Należą do nich takie zbiory opowiadań jak: Półpancerze praktyczne (1953), Słoń (1957), Wesele w Atomicach (1959), Deszcz (1962), Dwa listy i inne opowiadania (1974) oraz powieści Maleńkie lato (parodia powieści socrealistycznej), Ucieczka na południe (parodia przygodowej powieści dla młodzieży).
Twórczość Mrożka utrzymana jest w konwencji groteski, autor posługuje się karykaturą, wyolbrzymieniem, parodią, po to, by ukazać świat, ludzi, ich sposób myślenia. Satyrę społeczno-obyczajową kieruje przeciwko schematom życia, prymitywizmowi myślowemu, paradoksom cywilizacji. Pokazuje świat zniekształcony, w którym przewagę nad znaczeniem zyskuje frazes.
Komizm osiąga za pomocą parodii stylów - potocznego, urzędowego, szkolnego, literackiego, a także dzięki łączeniu sprzecznych konwencji gatunkowych i kategorii estetycznych. Bohaterowie utworów Mrożka to postacie często karykaturalne, myślące stereotypami, powielające pewne schematy i formy postępowania. Autor wskazuje śmieszność i bezsensowność takich zachowań.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.