Żył w latach 1636-1701. Pochodził z niezamożnej szlachty, dzierżawiącej majątki w okolicach Rawy Mazowieckiej. Do pobierania nauk wielkiego nabożeństwa nie miał i edukację zakończył na niższym kolegium jezuickim w Rawie. By zaspokoić swój „apetyt do widzenia świata”, jako niespełna 19-letni chłopak został towarzyszem chorągwi pancernej w oddziałach Czarnieckiego na Węgrzech. Walczył w Danii (1658-1659), po czym brał udział w zwycięskich bitwach z Moskwą pod Połonką i nad Basią (1660), skąd prowadził posłów moskiewskich do Warszawy. Ten znakomity, zawołany żołnierz stanął podczas rokoszu Lubomirskiego po stronie króla, brał udział w elekcji Michała Korybuta Wiśniowieckiego, a w 1672 roku powierzono mu dowodzenie pospolitym ruszeniem przeciwko Turkom. W roku 1667 niespodziewanie ożenił się i osiadł na roli, gospodarując na dożywociu żony i dzierżawiąc wsie w woj. krakowskim. Zmarł w 1701 roku w swym majątku w Niedzieliskach.
Z kart Pamiętników Paska wynurza się portret szlachcica-ziemianina wiodącego spokojne życie, pełne towarzyskich, trochę rubasznych biesiad, wyróżniającego się wśród okolicznej szlachty głównie swym talentem do oswajania dzikiego ptactwa i zwierząt. Zupełnie inny portret rysują nam jednak księgi sądowe, z których wynika, że był to znany w okolicy awanturnik, warchoł i pieniacz, na którym ciążył pięciokrotny wyrok sądowy, skazujący go na banicję. Przekupna i słaba władza ówczesnej Rzeczypospolitej nigdy tego wyroku jednak nie wyegzekwowała.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.