Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Stanisław Przybyszewski urodził się w 1868 roku w Łojewie koło Inowrocławia jako jedno z ośmiorga dzieci. Jego ojciec był wiejskim nauczycielem. W 1881 roku wstąpił do niemieckiego gimnazjum w Toruniu. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości wyjechał do Berlina, by studiować. Choć studiów nigdy nie ukończył, poznał literaturę (zwłaszcza niemiecką i skandynawską), a także filozofię. Szybko zdobył sobie uznanie i autorytet wśród niemieckich studentów. Pod wpływem filozofii Nietzschego napisał dwa niewielkie eseje w języku niemieckim, które zwróciły na niego uwagę znakomitych osobowości ówczesnego życia kulturalnego, m.in. słynnych Szwedów: Oli Hanssona i Augusta Strindberga. W 1893 r. poślubił Dagny Juel, z którą wyjechał do jej rodzinnej Norwegii. Lata 1893-1897 S. Przybyszewski spędził na podróżach między Berlinem, Paryżem i Hiszpanią. W tym czasie powstały eseje literackie o Hanssonie, Chopinie, Nietzschem, a także pierwsze powieści.
Jesienią 1898 r. przyjechał wraz z żoną do Krakowa, by objąć stanowisko redaktora naczelnego krakowskiego „Życia”. Na polskim gruncie próbował zaszczepić styl życia cyganerii artystycznej. Wokół niego szybko skupili się młodzi twórcy, uznając go za duchowego przywódcę. Jego osobę zawsze otaczała aura skandalu obyczajowego i towarzyskiego: romanse, m.in. z żoną Jana Kasprowicza, alkoholizm, satanizm, tragiczna śmierć Dagny. Zarzucano mu aspołeczny stosunek do życia i literatury, chorobliwy erotyzm. W latach 1901-1905 przebywał w Warszawie, później przeniósł się do Monachium. Na stałe wrócił do Polski w 1920 roku. Zmarł jesienią 1927 roku w Jarontach na Kujawach. Pogrzeb odbył się w Górze pod Inowrocławiem. Na jego grobie wyryto słowa, którymi sam siebie określił: Meteor Młodej Polski. Do najbardziej znanych dzieł Stanisława Przybyszewskiego należą: manifest programowy Confiteor, dramaty: Matka, Śnieg, powieść Dzieci Szatana.
Był gorliwym wyznawcą i propagatorem estetyzmu modernistycznego i hasła „sztuka dla sztuki”. Hasło to, w rozumieniu Stanisława Przybyszewskiego, oznaczało przywrócenie literaturze i innym dziedzinom artystycznym niezawisłości, autonomii, uwolnienia od celów społecznych, oddzielenia sztuki od polityki, etyki, religii.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.