Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Francja pod koniec lat 40. XIX wieku znalazła się w poważnym kryzysie gospodarczym i społecznym. Przyczyny były związane z nadprodukcją przemysłową i wielkim nieurodzajem panującym w latach 1846-1847. Wobec braku pieniędzy i drogich kredytów zaczęło dochodzić do masowych bankructw zakładów przemysłowych, na skutek czego szerzyło się bezrobocie. Narastał kryzys gospodarczy i społeczny, a burżuazja przemysłowa zaczęła coraz głośniej domagać się zmian i reform, występując przeciwko sprawującej rządy finansjerze i rządowi premiera Guizota. Krytykowano politykę wewnętrzną ekipy rządzącej (malwersacje i afery finansowe), a także niekorzystną dla interesów Francji politykę zagraniczną. Formą demonstracji przekonań były urządzane już od poł. 1847 roku przyjęcia i bankiety, naktórych pod pozorem wznoszonych toastów opozycjoniści różnych poglądów i odcieni krytykowali rząd.
Zapamiętaj!
22 lutego 1848 roku, mimo zakazu rządu, odbył się nieformalny bankiet. Robotnicy, rzemieślnicy i lud Paryża, wobec zakazu odbycia zgromadzenia, rozpoczęli budowanie barykad. Doszło do starć z gwardią narodową. Zamieszki powtórzyły się 23 i 24 lutego. Byli zabici i ranni. Ta tzw. rewolucja lutowa doprowadziła do obalenia rządu Giuzota i abdykacji króla Ludwika Filipa I.
Po ucieczce króla władzę przejął, poszerzony o republikanów (Alfons de Lamartine), socjalistów (Ludwik Blanc) i robotnika (Albert), rząd, który w atmosferze ogólnej euforii i podniecenia proklamował powstanie republiki (25 lutego). Pod wpływem radykalnych nastrojów zdecydował o powszechnym głosowaniu w wyborach do parlamentu. Dla poprawienia sytuacji robotników i bezrobotnych rząd utworzył warsztaty narodowe, a także obiecał zająć się sprawą robotniczą (powołana specjalna „komisja luksemburska”). Większość członków rządu nie życzyła sobie zbytniego rozszerzenia praw robotników kosztem burżuazji i chłopstwa, dlatego też od początku, wobec złej sytuacji finansowej i konieczności utrzymywania przez państwo deficytowych warsztatów narodowych, próbowano lekceważyć sprawę robotników i wycofać się z praw przyznanych ludowi.
23 kwietnia 1848 roku odbyły się pierwsze we Francji powszechne wybory. Zwyciężyła burżuazja, która teraz postanowiła rozprawić się z robotnikami. Ograniczono subwencje rządowe na warsztaty narodowe i wkrótce je rozwiązano. Wywołało to oburzenie robotników, którzy w połowie maja podjęli nieudaną próbę powstania. Wobec uchwalenia przez Zgromadzenie Konstytucyjne ustawy wymierzonej przeciwko bezrobotnym i robotnikom, 23 czerwca wybuchło w Paryżu kolejne powstanie robotników. Tym razem przeciwko demonstrantom ruszyło wojsko, gwardia narodowa, a drobnomieszczaństwo stolicy nie poparło robotników. Posiadający szerokie pełnomocnictwa gen. Ludwik Cavaignac złamał opór powstańców. Było wiele ofiar - zabici i ranni. Rozpoczął się okres terroru. Ograniczono znacznie swobody obywatelskie.
Skutkiem rewolucji lutowej i czerwcowej był wyraźny rozłam między burżuazją i mieszczaństwem a robotnikami, wśród których od tej pory zaczęły zdobywać coraz większe wpływy i uznanie idee socjalistyczne. Przegrana robotników Paryża była impulsem dla ruchu robotniczego do samodzielnej walki o swoje prawa, krokiem do rozwoju świadomości społecznej tej grupy społeczeństwa kapitalistycznego.
Na mocy uchwalonej w listopadzie 1848 roku konstytucji wprowadzono powszechne głosowanie do jednoizbowego parlamentu. Pierwszym prezydentem, wybranym w plebiscycie ludowym głosami chłopów, mieszczaństwa i przy poparciu duchowieństwa, został Ludwik Napoleon Bonaparte (bratanek Napoleona I).
Wybory do Zgromadzenia Prawodawczego (maj 1849) dały zwycięstwo zwolennikom monarchii i katolicyzmu. Mając zdecydowaną przewagę stronnictwo „porządku” po protestach republikanów powołało prawicowy rząd, który wprowadził w 1850 roku ustawy ograniczające prawa wyborcze. Zwolennicy monarchii marzyli o restytuowaniu (przywróceniu) monarchii. Zgromadzenie Prawodawcze, wprowadzając te ograniczenia, straciło popularność w społeczeństwie francuskim. Atmosfera stawała się coraz bardziej napięta, ponieważ na wniosek prezydenta Ludwika Napoleona Bonaparte Zgromadzenie nie zgodziło się na zmianę konstytucji (maj 1851, chciał być ponownie wybrany na prezydenta). W tej sytuacji w nocy z 2 na 3 grudnia 1851 roku Ludwik Napoleon Bonaparte przy pomocy wojska dokonał zamachu stanu, aresztując przywódców opozycji. W plebiscycie z grudnia 1851 roku lud wyraził zgodę, by Bonaparte dokonał zmian w konstytucji. Wprowadzona w styczniu 1852 r. konstytucja była wzorowana na ustawie zasadniczej Pierwszego Cesarstwa. Kadencja prezydenta miała trwać aż 10 lat.
Posiadając prawie nieograniczoną władzę, kontrolując za pośrednictwem cenzury, wojska i policji życie obywateli, wobec braku opozycji w końcu 1852 roku, znów w wyniku plebiscytu, zostało wprowadzone cesarstwo. Prezydent Ludwik Napoleon Bonaparte został cesarzem - jako Napoleon III (1852-1870), było to tzw. - Drugie Cesarstwo. Rządy Napoleona III leżały w interesie burżuazji (ograniczył ruch socjalistyczny i robotniczy) i kleru katolickiego (silne akcentowanie religii i roli duchownych w życiu państwa). Grupy te poparły rządy cesarstwa, które kontrolowało prawie całe życie społeczno-polityczne we Francji.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.