Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Poeta, publicysta, dramatopisarz, współzałożyciel grupy poetyckiej Skamander. Urodził się w Warszawie. Był synem lekarza, pochodził z rodziny o bogatych tradycjach naukowych. Studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, uprawiał malarstwo, grafikę i rysunek.
Debiutował w 1913 r. Wierszem o poecie. W latach 1916-1919 współpracował z pismem „Pro arte et studio”, był inicjatorem założenia kabaretu „Pod Pikadorem” oraz współzałożycielem grupy Skamander. Od 1924 współpracował z „Wiadomościami Literackimi”, a także z tygodnikiem satyrycznym „Cyrulik Warszawski”. W latach II wojny światowej poeta przebywał w Paryżu i Londynie. Po wojnie w latach 1946-48 kierował Sekcją Literatury UNESCO, brał udział w Kongresie Intelektualistów w Obronie Pokoju, pełnił funkcję dyrektora Instytutu Kultury Polskiej w Londynie. Od 1951 r. mieszkał na stałe w Warszawie. W latach 1956-59 był prezesem Związku Literatów Polskich.
W poezji Słonimskiego zawsze ścierały się dążenie do emocjonalności i tendencje klasycyzujące. Dla wczesnych utworów charakterystyczny jest radosny bunt społeczno-obyczajowy. W poezji Słonimskiego widoczne są również wpływy literackie i odniesienia do A. Mickiewicza, S. Żeromskiego i H. Heinego. Do najbardziej uznanych tomów należą: Sonety (1918), Harmonia (1919), poematCzarna wiosna (1919), Godzina poezji (1923), Droga na Wschód (1924), Z dalekiej podróży (1926). Troska obywatelska o przyszłość kraju pojawia się w tomie Okno bez krat (1935). II wojna światowa stała się tematem wierszy zawartych w tomie Alarm (1941). W utworach powojennych dominują rozważania nad moralnymi i obywatelskimi zadaniami poezji. Felietony Słonimskiego to Kroniki tygodniowe drukowane w „Wiadomościach Literackich”; ukazywały się także w wydaniach książkowych, m. in. Moje walki nad Bzdurą (1931). Słonimski pisał także utwory dramatyczne (Wieża Babel 1927, Murzyn warszawski 1928, Lekarz bezdomny 1930) oraz opowiadania. Wraz z J. Tuwimem wydał zbiór pore-nonsensownych tekstów, zebranych w antologii W oparach absurdu (1958). Dawną Warszawę i przedstawicieli życia kulturalnego okresu międzywojnia sportretował w Alfabecie wspomnień (1975).
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.