Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Cyprian Kamil Norwid urodził się w 1821 r. we wsi Laskowo-Głuchy koło Warszawy w zubożałej rodzinie ziemiańskiej. Miał bardzo nieszczęśliwe dzieciństwo: rodzice wcześnie osierocili czwórkę dzieci (poeta miał troje rodzeństwa), które - zdane na łaskę krewnych - tułały się po różnych domach. Norwid nie skończył nawet szkoły średniej, nie było go stać na studia, mimo wybitnego talentu plastycznego i literackiego. Debiutował w 1840 roku i w kraju jego debiut został dobrze przyjęty, opuścił jednak Polskę i udał się do Paryża.
Do Paryża przybył w 1842 roku. Polonia francuska źle przyjęła pierwsze utwory Norwida. Nie zyskał uznania, nie miał też szczęścia w miłości. Zakochał się trzy razy, za każdym razem - bez wzajemności. Cierpiał głód i nędzę. Otoczenie pozostało obojętne na los młodego poety; nikt nie udzielił mu pomocy materialnej ani wsparcia duchowego. Norwid pogrążył się w depresji psychicznej; czuł się samotny i wyobcowany. W końcu podjął desperacką decyzję o wyjeździe do Ameryki.
W 1852 roku przybył do Nowego Jorku. Spędził tam półtora roku, równie nieszczęśliwego, jak lata spędzone w Paryżu. Nie znalazł w Ameryce ani przyjaciół, ani uznania, ani pieniędzy. Wyprawa za ocean pogorszyła tylko stan finansów i zdrowia poety.
Powrót do Paryża niczego nie zmienił w położeniu Norwida; przeciwnie - stracił wątłe oparcie, jakie miał w rodzinie: zmarli jego dwaj bracia i siostra. Środowisko emigracyjne nie tylko nie doceniło twórczości poety, ale i jego samego traktowało pogardliwie. Pogorszył się stan zdrowia Norwida: był wycieńczony, groziła mu ślepota, rozwijała się głuchota. Skrajna nędza doprowadziła go do przytułku pod wezwaniem św. Kazimierza, położonego pod Paryżem. Był już bardzo schorowany, przeraźliwie samotny, opuszczony przez wszystkich. Zmarł 23 V 1883 roku.
Kiedy czyta się życiorys Norwida, można odnieść wrażenie, że na poecie ciążyło przekleństwo. Nędza, głód, choroby - i ani chwili szczęścia. Zdumiewa przy tym ilość, jakość i różnorodność jego twórczości. Uprawiał różne rodzaje i gatunki literackie: był lirykiem, tworzył dramaty, pisał bajki, baśnie, nowele, opowiadania, a nawet reportaże, recenzje, rozprawy krytyczne. Oto kilka przykładowych tytułów z jego twórczości: cykl liryczny Vade-mecum, tragedia Pierścień Wielkiej Damy, po emat Assunta, traktat poetycki Promethidion, nowela Stygmat, esej filozoficzny Niewola, ponad tysiąc listów.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.