Zaproszenie do wspólnej nauki

zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek

Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
Odrzuć

Broniewski, Władysław (1897-1962)

Urodził się w Płocku w 1897 r. w rodzinie inteligenckiej. Już w szkole średniej publikował wiersze w pisemku młodzieży niepodległościowej „Młodzi idą”. W 1915 r. wstąpił do Legionów Polskich; brał udział w walkach frontowych w czasie I wojny światowej oraz w wojnie polsko-radzieckiej 1920 r. Po wojnie studiował nauki humanistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Po ukończeniu studiów współpracował z licznymi czasopismami o orientacji lewicowej. Był sekretarzem redakcji pisma „Nowa Kultura”, w latach 1925-1926 pracował w redakcji „Wiadomości Literackich”; był autorem wielu recenzji i artykułów publicystycznych. W 1925 r. wydał pierwszy zbiór wierszy - Wiatraki. Jako współpracownik lewicowego „Miesięcznika Literackiego” (1929-1931), został aresztowany i spędził dwa miesiące w więzieniu. Po uwolnieniu pracował nadal dla pism radykalnej lewicy. W latach 1938-1939 był redaktorem technicznym tygodnika „Czarno na białem”.

W okresie międzywojennym wydał kilka zbiorów wierszy: Dymy nad miastem, Troska i pieśń, Krzyk ostateczny, w których dominowała tematyka społeczno-polityczna, przy równoczesnych licznych nawiązaniach do uczuciowego liryzmu poezji romantycznej.

W 1939 r., po wybuchu wojny, znalazł się we Lwowie, gdzie został aresztowany przez władze radzieckie w 1940 r. na podstawie fałszywych oskarżeń. Zwolniony rok później, wstąpił do armii polskiej gen. Andersa; walczył na Bliskim Wschodzie, później przebywał w Jerozolimie. Tutaj zostały wydane dwa kolejne tomy wierszy: Bagnet na broń (1943) i Drzewo rozpaczające (1945). Poczucie więzi z walczącym narodem łączy się w nich ze świadomością klęski narodowej i osobistym osamotnieniem.

W 1945 r. poeta wrócił do Polski. Z wydanych po wojnie zbiorów wierszy na największą uwagę zasługuje cykl Anka (1956) napisany po śmierci córki Broniewskiego, często porównywany do Trenów Jana Kochanowskiego.

Broniewski był także znanym tłumaczem. Jego dorobek przekładowy obejmuje klasykę rosyjską i dzieła autorów niemieckich. Zmarł w Warszawie w 1962 r.

Ciekawostki (0)

Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.