Lassie, wróć! (E. Knight)

Lassie, wróć! (E. Knight)

Bohaterowie

Lassie - owczarek szkocki, bohaterka tytułowa.

Joe Carraclough - dwunastolatek, pan Lassie.

Pani Carraclough - mama Joego, gospodyni domowa.

Sam Carraclough - tata Joego, robotnik, stracił pracę, dlatego Lassie została sprzedana.

Książę Rudling - hodowca psów, kupił Lassie

Priscilla - wnuczka księcia.

Hynes - nadzorca psiarni.

Daniel i Dally Fadden - samotne małżeństwo, opiekują się Lassie w czasie jej choroby.

Rowlie Palmer - wędrowny sprzedawca, Lassie przez pewien czas wędruje z nim, a nawet ratuje go z przykrej przygody z opryszkami.

Czas i miejsce akcji: Hrabstwo York w Anglii, miejscowość Greenall Bridge oraz Szkocja, czas bliżej nieokreślony.

Plan wydarzeń

1. Najpiękniejszy z owczarków szkockich.

2. Sprzedaż psa.

3. W psiarni księcia.

4. Powroty.

5. W Szkocji.

6. Ucieczka.

7. W drodze.

a) samotność i głód.

b) nad jeziorem.

c) choroba.

d) walka z psami.

e) uwięzienie.

f) w domu Faddenów.

g) wędrówka z Rowliem.

8. Znowu w domu.

9. Szczęśliwe rozwiązanie.

Treść

„Nie na sprzedaż”

Lassie - najpiękniejszy owczarek szkocki - była dumą Greenall Bridge. Jej właściciel, Sam Carraclough, odmówił sprzedaży ulubienicy samemu księciu, choć ten starał się o psa przez trzy lata i wciąż bezskutecznie podbijał cenę. Lassie kochała całą rodzinę, jednak ulubieńcem był syn państwa Carraclough, dwunastoletni Joe. Codziennie punktualnie o czwartej pies czekał na chłopca przed szkołą.

„Nie chcę mieć nigdy innego psa!”

Sytuacja uległa zmianie, gdy pan Carraclough stracił pracę po zamknięciu kopalni Wellington. Brak pieniędzy spowodował, że Lassie zmieniła właściciela. Sam Carraclough postanowił sprzedać psa. Biedny Joe nie mógł pogodzić się ze stratą.

„Stary dziwak”

Nowym właścicielem psa został oczywiście książę Rudling - starszy nieznośny pan, który ciągle zrzędził i wszystkich dookoła pouczał. Jedynie wnuczka Priscilla znosiła pogodnie humory dziadka, a on lubił jej towarzystwo.

„Lassie wraca do domu”

Lassie nie czuła się dobrze w psiarni. Nie chciała jeść, była osowiała. I codziennie... czekała przed szkołą. Wciąż udawało jej się uciekać z psiarni, mimo iż zawsze była zwracana nowym właścicielom.

„Już więcej do domu nie wracaj!”

Lassie codziennie czekała na Joego pod szkołą, po czym była zwracana, wbrew nadziejom chłopca, prawowitemu właścicielowi, księciu Rudlingowi. W końcu pan Carraclough i Joe, odprowadziwszy Lassie kolejny raz, pożegnali się z nią i długo przemawiali do wiernego psa, by nie uciekał od nowego właściciela.

„Kryjówka wśród wrzosowisk”

To jednak nie pomogło. Lassie nie pogodziła się z rozstaniem ze „swoją” rodziną. Uciekła znowu. Joe ukrył się wtedy z psem na wrzosowisku, ale odnalazł go tam ojciec i pies znów zamieszkał w psiarni. Matka tłumaczyła chłopcu decyzję i obiecała w przyszłości nowego psa. Jednak takie rozwiązanie nie zadowalało Joego.

„Bądź uczciwy!”

Joe bolał nad losem Lassie, rozumiał, jak bardzo pies tęskni, on także tęsknił za swoim przyjacielem. W końcu chłopiec odbył poważną rozmowę z tatą, który wytłumaczył mu, że sprzedaż Lassie była smutną koniecznością, że on i mama także kochają psa, ale niestety z powodu braku środków na utrzymanie musieli się jej pozbyć.

„Więzień w górach Szkocji”

Tymczasem pies został wywieziony w góry, do posiadłości w Szkocji. Lassie była przygotowywana do wystawy psów, poddawała się cierpliwie wszystkim zabiegom, ale codziennie około czwartej odczuwała niepokój. W obawie przed ucieczką owczarka Hynes przywiązał ją łańcuchem, na szczęście Priscilla powiedziała o tym dziadkowi, który nie pozwolił na tak okrutne traktowanie psa. Kazał mu także codziennie wyprowadzać psa na spacery.

„Nareszcie znowu wolność”

Podczas jednego z popołudniowych spacerów Hynes, który nie znosił sprytnego psa, szarpnął smycz, a ta ześlizgnęła się przez szczupłą głowę Lassie. Właśnie zbliżała się czwarta, pies poczuł codzienny nakaz, skierował się w stronę bramy, a Priscilla wracająca z dziadkiem z konnej przejażdżki otworzyła furtkę - wtedy przypomniała sobie smutną twarz chłopca i pozwoliła psu uciec.

Tak zaczęła się długa droga Lassie na południe, do domu.

„Początek wielkiej wędrówki”

Droga była męcząca i niebezpieczna, na dzielnego psa czekało mnóstwo pułapek i niebezpieczeństw. Najpierw próbowali złapać ją mężczyźni, mający nadzieję na nagrodę, a kiedy Lassie uciekała, jeden z nich rzucił kamieniem. Wtedy zrozumiała, że musi omijać ludzi. Przez wiele dni wędrowała bez przerwy.

„Walka o byt”

Aż w końcu poczuła straszny głód, dotąd zawsze karmili ją ludzie, teraz musiała radzić sobie sama. Pierwszym posiłkiem był królik, upolowany przez łasicę. Kolejny upolowała samodzielnie.

„Co widział pewien malarz”

Podążającą do domu Lassie widział z łódki malarz, Leslie Freeth. Obserwując zwierzę krążące nad brzegiem jeziora, domyślił się, że pragnie sforsować tę wodną przeszkodę. Jego towarzysz, Szkot McBane, wytłumaczył mu, że owczarki szkockie zachowują się tak wtedy, kiedy mają jakiś wyznaczony cel i za wszelką cenę muszą go osiągnąć.

„Gdy pies jest chory”

Najtrudniejszą przeszkodą okazało się jezioro w Szkocji; kiedy Lassie zrozumiała, że nie przepłynie wody, i postanowiła obejść jezioro dookoła, musiała pokonać dodatkowo prawie sto mil.

Minął tydzień, zanim jezioro zamieniło się w jezioro o rwącym nurcie. Kiedy dzielny pies walczył z prądem, grupka chłopców obrzuciła go kamieniami. Lassie w końcu udało się wydostać na brzeg, jednak była otłuczona i obolała, w wodzie uderzyła się o coś tak mocno, że złamała żebro. Musiała przerwać wędrówkę, by nabrać sił. Przez dziewięć dni leżała w krzakach, nie przeszkadzał jej nawet głód.

„Na czatach”

Gdy znów ruszyła na południe, omal nie zginęła z rąk farmerów pilnujących stada owiec. Jeden z nich wystrzelił i trafił Lassie w łapę, musiała stoczyć jeszcze walkę z gospodarskimi psami. Walczyła tak dzielnie, iż mężczyzna zrozumiał, że pies dąży do określonego celu. Nie strzelał więcej.

Przyszedł dzień, kiedy Lassie nie mogła dłużej unikać ludzi, gdyż na nizinach tereny były bardziej zaludnione. Brakowało także królików, którymi się żywiła.

„Uwięziona”

Uważana za bezpańskiego psa, została schwytana w miasteczku przez rakarzy. Pies nie chciał poddać się bez walki, dlatego został dotkliwie pobity. W obronie zwierzęcia stanęła młoda kobieta. Lassie wyczuła jej dobroć i łagodność i pozwoliła wprowadzić się do ciężarówki.

„Nie dowierzaj nigdy psu!”

Schronisko mieściło się w tym samym budynku, co sąd. Lassie zmyliła strażników, po schodach dostała się na piętro i schroniła się w sali sądowej, wywołując przy tym spore zamieszanie - właśnie toczyła się rozprawa. Nie widząc innej drogi ucieczki, wyskoczyła przez okno. Nie zabiła się w czasie upadku, zdołała jeszcze przeskoczyć ogrodzenie. Była wolna. Młoda kobieta, która broniła Lassie, zjawiła się w schronisku, żeby ją wykupić, ale wcale nie zmartwiła się na wieść, że pies uciekł.

„Lassie przechodzi przez granicę”

Mimo wielu trudności Lassie wciąż podążała w dobrym kierunku - na południe. W końcu dotarła do rzeki Tweed. Była to granica oddzielająca Szkocję od Anglii. Owczarek przebył ją wpław, ale był tak zmęczony, że całą dobę odpoczywał na brzegu. Potem ostatkiem sił dotarł do obejścia Daniela i Dally Fadden. Gdyby nie ich pomoc, Lassie nie przeżyłaby.

Para staruszków mieszkająca samotnie w domku za miastem troskliwie zaopiekowała się psem. Lassie nadano imię Jejmość.

„Najszlachetniejszy dar - wolność”

Pod troskliwym okiem gospodarzy pies odzyskał siły i ładny wygląd. Wtedy znów do głosu doszedł instynkt. Państwo Fadden zauważyli niepokój, jaki ogarniał psa około czwartej. W końcu pozwolili jej odejść.

„Podróż w towarzystwie Rowlie Palmera”

Na drodze Lassie pojawił się Rowlie Palmer, wędrowny sprzedawca garnków. Podróżował od miasteczka do miasteczka, sprzedawał naczynia, a jego maleńki pies Toots pokazywał sztuczki. Pewnego dnia Palmer dostrzegł owczarka collie. Chciał zwabić go wątróbką, ale Lassie nie przyjęła pokarmu, zjadła go dopiero, gdy został podany w misce. Od tej pory Lassie podążała za wozem, a z czasem przyłączyła się do wędrowców. Nawet uczestniczyła w popisach Toots. Zachowywała się tak wytwornie, że Palmer nazwał ją Wasza Wysokość.

„Odważne serce. Pożegnanie”

Przyszedł czas, w którym Lassie odwdzięczyła się handlarzowi za jego dobroć. Odpoczywając wieczorem przy ognisku, Palmer został zaatakowany przez dwóch włóczęgów żądających pieniędzy.

Toots rzuciła się na jednego z napastników, ale ten jednym uderzeniem pałki potrzaskał jej kości. Przerażona Lassie uciekła, ale niedługo wróciła. Gryzła tak dotkliwie, że włóczędzy zmuszeni byli uciec. Odtąd Rowlie Palmer wędrował już tylko ze swoim koniem Bessie i z Lassie.

Jednak tydzień później ich drogi rozeszły się. Palmer zmierzał na zimę do swojego domu - na wschód, Lassie dążyła wciąż na południe.

„Koniec wędrówki”

Pewnego dnia Joe Carraclough, wychodząc ze szkoły, dostrzegł przed bramą leżącego w śniegu psa. Była to Lassie, ale tak wycieńczona, że chłopiec musiał ją wziąć na ręce.

W drodze do domu pomógł mu znajomy ojca. Rodzice nie wierzyli własnym oczom - troskliwie zajęli się chorym psem. Ojciec wciąż nie miał pracy, mimo to kupiono jaka i brendy, by nimi kurować wycieńczone zwierzę.

Rodzice nie mieli wprawdzie zamiaru zatrzymywać psa, jednak gdy pewnego dnia w ich domu zjawił się książę, nie zobaczył Lassie, zobaczył psa o poszarpanej, zmierzwionej sierści, brzydkim ogonie i oklapniętych uszach - takich zabiegów wobec Lassie dopuścił się Sam Carraclough, by pies mógł zostać z Joe. Mimo że książę rozpoznał Lassie po poranionych łapach, przyznał, że tego psa nie zna. Zrozumiał, jak wiele ona znaczy dla rodziny Carraclough. Złożył Samowi propozycję, by został zarządcą książęcej psiarni.

„Znowu jak dawniej”

Dzięki temu życie rodziny Carraclough stało się znowu szczęśliwe i bezpieczne. Zamieszkali w domku na terenie posiadłości księcia, już nie musieli martwić się o pieniądze. Lassie jak dawniej przychodziła do szkoły po chłopca. Do czasu, aż przyszły na świat jej szczeniaki. Joe wiedział, że jego rodzina zawdzięcza szczęście Lassie - dla niej wierność, lojalność i oddanie były najważniejsze.

Przyjaźń człowieka i psa

Tematem powieści jest głęboka przyjaźń, jaka połączyła Lassie - owczarka szkockiego z rodziną Carraclough’ów, a zwłaszcza z chłop cem Joe. Chłopiec i pies doskonale się rozumieli, byli razem szczęśliwi, trudno im było przeżyć rozstanie. Chłopiec rozumiał, że muszą się rozstać. Lassie nigdy się z tym nie pogodziła. Pokazała wszystkim, gdzie jest jej prawdziwy dom, zmusiła ludzi - nawet księcia Rudlinga - do respektowania swojej psiej decyzji, gdzie chce mieszkać. Okazała się wierna i lojalna. Nie każdy człowiek może się poszczycić tak pięknymi cechami.