Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Biorąc pod uwagę objętość wody nad najgłębszymi częściami oceanu, nic dziwnego, że ciśnienie hydrostatyczne jest jednym z najważniejszych czynników środowiskowych wpływających na życie w głębinach. Głębokość morza waha się od 200 m do około 11 000 m, dlatego ciśnienie waha się od 20 do ponad 1100 atmosfer. Z wyjątkiem kominów hydrotermalnych, w których do zimnych wód odprowadzana jest gorąca woda zakresu od 60 do nawet 464 °C, temperatura głębin morskich utrzymuje się na poziomie od około -1 do około + 4 °C.
To połączenie ciśnienia i zimna ma duży wpływ na ciała zwierząt. Wszystkie komórki zwierzęce są otoczone błonami tłuszczowymi, które muszą pozostać płynne, aby przekazywać sygnały nerwowe i transportować materiały do i z komórek. Ale w tych warunkach to niemożliwe. „Ekstremalne zimno i wysokie ciśnienie w rowach oceanicznych sprawiłoby, że tłuszcz w błonach komórkowych stałby się stały, zupełnie jak masło w lodówce” - podkreśla profesor i oceanograf Jeffrey C. Drazen. Dlatego zwierzęta głębinowe tak jak śluzice, pseudoliparis swirei, czy strzykwy musiały się dostosować. Robią to, mając w błonach dużo nienasyconych tłuszczów z grupy obejmującej oleje roślinne, przez co pozostają one płynne w niskich temperaturach.
Wiele gatunków głębinowych również oszczędza energię, mając wodniste, galaretowate mięśnie i inne tkanki o niskiej zawartości składników odżywczych. Na przykład mięsień tuńczyka może zawierać 20% białka. To sprawia, że ryby te są mocne i szybkie, ale utrzymanie ich mięśni wymaga również znacznej ilości energii. W przeciwieństwie do tego głębinowe gatunki mają średnio tylko 5-8% białka. Oznacza to, że nie potrafią pływać tak dobrze, jak tuńczyk, ale mogą osiągnąć większy rozmiar ciała przy znacznie mniejszym zapotrzebowaniu na pożywienie i energię.
Z tego samego powodu niektóre z głębinowych gatunków mogą być na zdjęciach nieco zdeformowane, jak słynne zdjęcie blob fish, które stało się memem. Psychrolutes marcidus, jak naprawdę nazywa się ta ryba, wygląda o wiele lepiej w naturalnym, głębinowym środowisku. Przy wydobyciu na powierzchnię ich ciała ulegają dekompresji i puchną nadając im wygląd znany z mema.
Czytaj dalej na następnej stronie
