Reymont, Władysław Stanisław (1867-1925)

Władysław Stanisław Reymont (właśc. Rejment) urodził się 7 maja 1867 roku we wsi Kobiele Wielkie pod Radomskiem, w rodzinie wiejskiego organisty. Uczył się krawiectwa, w 1883 roku ukończył Warszawską Szkołę Niedzielno-Rzemieślniczą, uzyskując dyplom czeladnika. Do 1893 roku imał się różnych zajęć, m.in. występował w wędrownych zespołach aktorskich, pracował także jako pomocnik dróżnika przy stacji kolejowej Krosnowa, obok wsi Lipce (dziś: Lipce Rejmontowskie). W 1893 roku wrócił do Warszawy i zajął się wyłącznie pracą literacką. Jego reportaż z pielgrzymki na Jasną Górę przyniósł mu sławę i uznanie. W latach 1895-1897 odbył wiele podróży, m.in. do Włoch, Berlina, Brukseli, Londynu i do Szwajcarii. W 1900 roku został poważnie ranny w katastrofie kolejowej pod Warszawą. W 1902 roku ożenił się i wraz z żoną wyjechał do Francji. Rewolucję 1905 roku i czas I wojny światowej spędził w Warszawie. W 1917 roku otrzymał za Chłopów nagrodę Polskiej Akademii Umiejętności. W 1919 i 1920 roku wyjeżdżał do Stanów Zjednoczonych, by wśród Polonii budzić zainteresowanie dla odradzającego się państwa. W 1924 roku otrzymał Literacką Nagrodę Nobla. Zmarł 5 grudnia 1925 roku, został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Zadebiutował korespondencją w warszawskim „Głosie”. Utworem, dzięki któremu dał się poznać jako utalentowany dziennikarz, był reportaż z Jasnej Góry. W latach 1892-1894 powstało 17 opowiadań, w których autor poruszał problemy chłopskiego życia, pisał o środowisku prowincjonalnych teatrów, o życiu i pracy robotników fabrycznych. W utworach tych łączył naturalizm z techniką impresjonizmu i ekspresjonizmu. W latach 1896 i 1897 ogłosił pierwsze powieści - Komediantka i Fermenty, w 1899 ukazało się pierwsze wydanie Ziemi obiecanej. Najbardziej znaną powieścią Władysława Stanisława Reymonta są Chłopi, w latach 1913-1918 ukazała się trylogia historyczna Rok 1794. Twórczość W. Reymonta jest bardzo bogata ilościowo i zróżnicowana tematycznie.