Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
Odpowiedzi do zadań z podręczników w apce Skul
pobierz
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
W średniowieczu służba Bogu czy to w klasztorze, czy w samotni pustelnika miała zapewnić życie wieczne. Również służba orężna w obronie Boga, władcy lub kraju dawała według przekonań średniowiecznych mieszkańców Europy możliwość zapewnienia sobie zbawienia duszy w życiu doczesnym. Wybór tej czy innej drogi do zbawienia duszy w dużym stopniu zależał od urodzenia danej osoby. I jeżeli mnichem czy pustelnikiem mógł zostać w zasadzie przedstawiciel każdej klasy społecznej, to rycerzami stawali się nieliczni - potomkowie rycerzy. Tylko przedstawiciele rodów rycerskich mogli w przyszłości zostać rycerzami i kontynuować tradycje przodków.
Już młodzi chłopcy przygotowywali się do późniejszego wojennego rzemiosła. Najpierw jako paziowie, oddani na rycerskie dwory, uczyli się sztuki tańca, śpiewu, poznawali zasady zachowania się w różnych sytuacjach, nabywali towarzyskiej ogłady i zawierali znajomości, które mogły procentować w dorosłym życiu.
Następnie jako kilkunastoletni młodzieńcy zostawali giermkami rycerza, poznając bezpośrednio od niego tajniki sztuki wojennej.
Giermkowie służyli swojemu rycerzowi w czasie walk i turniejów. Dbali o jego zbroję, konia i uprząż. Ćwiczyli swoją sprawność, umiejętności władania bronią różnego rodzaju. Uczyli się jazdy konnej, szermierki, strzelania z kuszy czy łuku, mniejszą wagę przywiązując do nauki pisania i czytania.
Dojrzały giermek, który wykazywał się roztropnością i odwagą mógł być pasowany na rycerza.
Pasowanie było uroczystością szczególnie podniosłą. Giermek całą noc, poprzedzającą to wydarzenie, spędzał na modlitwach. Prosił Boga o pomoc w sprostaniu niełatwym zasadom rycerskiego „kodeksu honorowego”. Rano uczestniczył w mszy świętej, a następnie składał przysięgę wierności swojemu władcy i rycerskim zasadom. Przysięgę przyjmował sam książę lub w jego zastępstwie dostojnik kościelny. Klęczącego giermka uderzał lekko w ramię mieczem, wypowiadając słowa: „Pasuję cię na rycerza”. Pasowany na znak wstąpienia na nową drogę otrzymywał od swego zwierzchnika rycerski pas i ostrogi. Często zdarzało się również, że pan darował młodemu rycerzowi miecz, a nawet cały rynsztunek i konia. Był to olbrzymi wydatek, lecz w ten sposób książę wyrażał swą wdzięczność za dotychczasową służbę i zachęcał do poświęceń w przyszłości.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.