Jednym ze średniowiecznych ideałów życia człowieka (w Polsce średniowiecze przypada na wieki X-XV) było osiągnięcie życia wiecznego poprzez służbę Bogu na ziemi, w życiu doczesnym. Aby ten cel osiągnąć, można było wybrać drogę, która najbardziej odpowiadała danej osobie. Życie ascety czy pustelnika uważane było za błogosławione już z racji samych wyrzeczeń, jakie człowiek ponosił dla Boga. Również zakonnice (mniszki) i zakonnicy (mnisi), którzy rezygnowali z założenia rodziny i dobrowolnie poddawali się twardej regule zakonnej (zasady życia w klasztorze), otoczeni byli szczególną życzliwością ludzi.
Kilkunastoletni chłopcy albo dziewczęta, którzy zdecydowali się włożyć na siebie zakonny habit (strój zakonników i zakonnic, jego kolor i fason były różne dla różnych zakonów), zamykali się w klasztornych murach i przechodzili okres nowicjatu (próbny okres przed złożeniem ślubów zakonnych). Złożenie ślubów zakonnych (między innymi: śluby posłuszeństwa, czystości, ubóstwa) czyniło z kandydata pełnoprawnego członka wspólnoty zakonnej. Podlegał on zasadom życia danego zakonu i władzy opata (przełożony klasztoru męskiego) albo ksieni (przełożona klasztoru żeńskiego).
Czy wiesz, że...
Do Polski zakony zaczęto sprowadzać pod koniec X w. (więc w czasach pierwszego chrześcijańskiego księcia Polski - Mieszka I). Pierwszym zakonem sprowadzonym na nasze ziemie byli benedyktyni.
Łacińska formułka: Ora et labora („Módl się i pracuj”) najlepiej oddaje sens życia zakonnika. Tym dwóm czynnościom podporządkowane były jego codzienne zajęcia. Zakonnik, w zależności od reguły i własnych zdolności, obok modlitwy wykonywał czynności, do których był najlepiej predysponowany.
Typowe zajęcia braci zakonnych:
- szerzenie i umacnianie chrześcijaństwa na tych terenach, na których zaczęto wyznawać nową wiarę;
- zdobywanie wiernych wśród pogan, szerzenie słowa bożego na terenach niechrześcijańskich;
- służba państwowa i dyplomatyczna (zakonnicy, jako osoby wykształcone, często byli doradcami, powiernikami i posłami władców, jego ambasadorami lub wręcz szpiegami na obcych dworach);
- prace administracyjne, tj. prowadzenie ksiąg rachunkowych, korespondencji monarchy, zarządzanie jego interesami zarówno wewnątrz- jak i zewnątrzpaństwowymi;
- organizacja szkolnictwa, nadzór nad księgozbiorami, spisywanie kronik monarszych rodzin, dziejów państwa, przepisywanie (kopiowanie i zdobienie) ksiąg;
- prowadzenie prac badawczych z zakresu przyrody, astronomii, medycyny, ziołolecznictwa, sporządzanie receptur leków, leczenie ludzi;
- zakony rycerskie (krzyżacy, templariusze, kawalerowie maltańscy) opiekowały się Ziemią Świętą i Grobem Chrystusa, walczyły z niewiernymi w imię szerzenia wiary.
Zapamiętaj!
Zakony - zgromadzenia ludzi żyjących w odosobnieniu (klasztor), według ustalonych zasad (reguła zakonna), w określonym celu (osiągnięcie zbawienia poprzez służbę Bogu).
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.