Wybierz szkołę

Wybierz dział

Zaproszenie do wspólnej nauki

zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek

Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
Odrzuć

Oeconomia divina (Cz. Miłosz)

Oeconomia divina (Cz. Miłosz)

Rodzaj literacki: liryka

Gatunek liryki: liryka filozoficzna

Wiersz Oeconomia divina pochodzi z tomu Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada. Tytuł utworu w dosłownym tłumaczeniu brzmi „boska ekonomia”. Wiersz odczytywać można jako wyraz katastroficznych nastrojów poety, który traci wiarę w sens stworzonego przez Boga świata, lub jako deistyczną koncepcję świata, który stwórca pozostawił samemu sobie:

„Nie myślałem, że żyć będę w tak osobliwej chwili.

Kiedy Bóg skalnych wyżyn i gromów (...)

Najdotkliwiej upokorzy ludzi,

Pozwoliwszy im działać jak tylko zapragną,

Im zostawiając wnioski i nie mówiąc nic”.

Świat pozostawiony ludziom, bez bożego porządku i norm moralnych, stracił swój sens. Cywilizacyjny rozwój, będący triumfem ludzkiej myśli, stworzył „drogi na betonowych słupach”, „miasta ze szkła i żeliwa”, „lotniska rozleglejsze niż plemienne państwa”. Ale w tej doskonałej technicznie rzeczywistości zabrakło boskiego ładu i porządku. Na świecie zapanował chaos, odbierający rzeczom ich materialność i zasadność istnienia:

„Wydziedziczona z przedmiotów mrowiła się przestrzeń

Wszędzie było nigdzie i nigdzie, wszędzie”.

Życie ludzkie, pozbawione celu, straciło swój sens. Wielość norm i zasad doprowadziła do braku hierarchii i reguł. Miłosz ukazuje w wierszu wewnętrzną potrzebę człowieka, aby posiadać trwałe wartości i jasne kryteria, bez których ludzkość czuje się zagubiona i bezradna:

„Ludzie dotknięci niezrozumiałą udręką,

Zrzucali suknie na placach, żeby sądu wzywała ich nagość.

Ale na próżno tęsknili do zgrozy, litości i gniewu”.

Obraz ten nawiązuje do apokaliptycznej wizji Sądu Ostatecznego. Podział na sprawiedliwych i grzesznych nie może się jednak odbyć, gdyż ludzie utracili swoje dusze, zagubili umiejętność rozróżniania dobra od zła. Bez Boga i Jego praw cała rzeczywistość, ludzka działalność, kultura oraz życie człowieka tracą swój sens i zasadność bytu. Aby były one uzasadnione, wolnej woli i istnieniu muszą towarzyszyć jasne normy i ograniczenia moralne:

„Za mało uzasadnione

Były praca i odpoczynek

I twarz i włosy i biodra

I jakiekolwiek istnienie”.

Zobacz podobne opracowania

Czesław Miłosz
  • Liceum
  • Język polski
  • Literatura współczesna
Czesław Miłosz
  • Liceum
  • Język polski
  • Literatura współczesna
Czesław Miłosz
  • Liceum
  • Język polski
  • Literatura współczesna
Czesław Miłosz
  • Liceum
  • Język polski
  • Literatura współczesna
Czesław Miłosz
  • Liceum
  • Język polski
  • Literatura współczesna

Ciekawostki (0)

Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.

Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG

Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka

Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.