Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Tadeusz Borowski urodził się w 1922 r. w Żytomierzu, a zmarł w 1951 roku w Warszawie (popełnił samobójstwo). Był poetą, pisarzem i publicystą, należącym do pokolenia Kolumbów. Po dzieciństwie spędzonym na Ukrainie, zamieszkał w 1932 roku wraz z rodziną w Warszawie. W czasie II wojny światowej zdał maturę na kompletach tajnego nauczania, w liceum, a potem studiował polonistykę na podziemnym Uniwersytecie Warszawskim, pracując jednocześnie w handlowej firmie przy ulicy Skaryszewskiej 4. W tym czasie poznał Marię Rundo, swoją narzeczoną i przyszłą żonę. W 1943 roku, dzień po aresztowaniu Marii, Borowski został uwięziony na Pawiaku, a następnie wysłany do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, skąd w 1944 roku wraz z transportem przewieziony został do Dautmergen, a następnie do obozu Dachau-Allach. W kwietniu 1945 r., wyzwolony przez armię amerykańską, po krótkim pobycie w znajdującym się pod Monachium obozie dla tzw. dipisów (przesiedleńców), powrócił do kraju.
Ukończywszy studia polonistyczne, Borowski współpracował z wieloma czasopismami (m.in. z „Kuźnicą”, „Odrodzeniem”, „Światem Młodych”), a w 1947 roku został redaktorem miesięcznika „Nurt”. Przyjęty w 1948 roku do Polskiej Partii Robotniczej, usiłował łączyć działalność literacką i polityczną, stając się zwolennikiem socrealizmu. Pełnił funkcję szefa prasowego Światowego Kongresu Intelektualistów we Wrocławiu (1948), pracował w Polskim Biurze Informacji Prasowej w Berlinie (1949-51), publikował w dzienniku „Rzeczpospolita” oraz współredagował „Nową Kulturę”. W 1950 roku otrzymał państwową nagrodę II stopnia.
Borowski debiutował w 1942 roku poetyckim cyklem Gdziekolwiek ziemia, będącym gorzkim manifestem pokolenia poety. W 1945 roku w Monachium wydał obozowe wiersze w zbiorze pt. Imiona nurtu. Rok później ukazała się, tworzona przy współpracy Janusza Nela Siedleckiego i Krystyna Olszewskiego, książka zatytułowana Byliśmy w Oświęcimiu. Po przyjeździe do kraju Borowski wydał tomy opowiadań o tematyce obozowej: Pożegnanie z Marią (1948), Pewien żołnierz (1949) i Kamienny świat (1948). W ostatnich, pisanych przed śmiercią utworach poeta próbował podejmować aktualną problematykę społeczną i polityczną Opowiadania z książek i gazet (1949), Mała kronika wielkich spraw (1951), Czerwony maj (1953).
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.