Przełom XIX i XX wieku to dla Zakopanego czas rozkwitu życia kulturalnego i społecznego. To właśnie wtedy do miasta chętnie przybywali artyści poszukujący inspiracji, którą odnajdywali w góralskim folklorze.
Witkacy
Witkacy już w dzieciństwie często przyjeżdżał tu z rodzicami, później kilkukrotnie wyjeżdżał za granicę i znów wracał, żeby ostatecznie na stałe zamieszkać pod Tatrami. Rozwijał się jako artysta i filozof oraz brał udział w życiu towarzyskim. Tu organizował wystawy prac z grupą malarzy Formistów, tworzył portrety w nowo założonej firmie, a w pisaniu poświęcił się powieściom: „Pożegnanie jesieni”, „Nienasycenie” i dramatom, m.in. „Bellatrix”. Okres twórczej płodności przerywały kolejne romanse.
Najpierw związał się z Ireną Solską, którą później zostawił dla młodszej Jadwigi Janczewskiej, poznanej właśnie w Zakopanem. Związek zakończył się jednak tragicznie, przez co Witkacy zaczął zmagać się z bolesnymi myślami dotyczącymi rzeczywistości. Po kilku latach poznał tu kolejną dziewczynę, Jadwigę Unrug. Zamieszkali razem w pensjonacie matki Witkacego. Szczęście znowu nie trwało długo z powodu ciągłych kłótni, jakie wybuchały między małżeństwem. Ostatnią miłością Witkacego była Czesława Oknińska-Korzeniowska, z którą zamieszkał w „Witkiewiczówce”.
Komentarze (0)