Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Henryk Sienkiewicz urodził się 5 V 1846 r. w Woli Okrzejskiej na Podlasiu. Pochodził ze zubożałej rodziny ziemiańskiej. Od 1855 roku losy jego związały się z Warszawą, gdzie uczęszczał do gimnazjum a później studiował w Szkole Głównej i na rosyjskim Uniwersytecie Warszawskim. W 1871 roku przerwał naukę, nie złożywszy egzaminów końcowych. W latach 1872-1887 pracował jako reporter i felietonista w prasie warszawskiej, później został współwłaścicielem dwutygodnika „Niwa”.
W ciągu lat 1876-1878 przebywał jako korespondent „Gazety Polskiej” w Ameryce Północnej (głównie w Kalifornii). Od 1880 r. często wyjeżdżał za granicę do włoskich, austriackich, francuskich uzdrowisk, ze względu na stan zdrowia żony, a później także swój.
Po dwudziestu pięciu latach pracy literackiej stał się najpopularniejszym pisarzem polskim. W uznaniu jego zasług w 1900 roku obchodzono uroczyście jubileusz jego pracy twórczej, a społeczeństwo ofiarowało pisarzowi dworek w Oblęgorku pod Kielcami, w którym Sienkiewicz lubił od 1902 roku spędzać wakacje. Miarą popularności międzynarodowej jest fakt otrzymania przez twórcę w 1905 roku Nagrody Nobla za powieść historyczną Quo vadis.
Bardzo żywo zajmowały Sienkiewicza kwestie społeczne, występował z licznymi inicjatywami mającymi rozwiązać palące problemy życia społecznego, m.in. był współorganizatorem Kasy im. Mianowskiego, prezesem Warszawskiej Kasy Przezorności dla Literatów i Dziennikarzy. Także sanatorium przeciwgruźlicze na Bystrem w Zakopanem zawdzięcza swoje istnienie m.in. Sienkiewiczowi.
W czasie pierwszej wojny światowej przebywał w Vevey, w Szwajcarii, gdzie zorganizował (wspólnie m.in. z J. Paderewskim) Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce. Zmarł w tym właśnie mieście 15 XI 1916 roku.
Prócz reportaży i felietonów prasowych jest autorem licznych korespondencji z podróży: Listy z podróży do Ameryki (1876- 1878) oraz Listy z Afryki (1891--1892). Pierwszą powieść Na marne opublikował w 1872 roku. Lata osiemdziesiąte zostały zdominowane przez pracę nad Trylogią - Ogniem i mieczem (1883-1884), Potop (1886), Pan Wołodyjowski (1888). W okresie tym pisze również liczne nowele: Hania (1880), Szkice węglem (1880), Bartek Zwycięzca (1882), Za chlebem (1880), Janko Muzykant (1880), Jamioł (1882), Z pamiętnika poznańskiego nauczyciela (1880), Orso (1880), Sachem (1889), Latarnik (1882) Wspomnienie z Maripozy (1889). Trzema wielkimi powieściami współczesnymi Sienkiewicza są: Bez dogmatu (1891), Rodzina Połanieckich (1895), Wiry (1910), jednak najlepiej czuł się jako pisarz historyczny i właśnie te utwory przyniosły mu największą sławę: Quo vadis (1896), Krzyżacy (1910), Na polu chwały (1906). W 1911 roku wydana została znakomita powieść dla młodzieży W pustyni i w puszczy.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.