Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
| Pamiętnik | Zapewne nieraz wpisywałeś się koleżance do pamiętnika. Są jeszcze wśród dzieci popularne. Ale, mówiąc szczerze, wpisuje się do nich byle jakie wierszyki. Takie, które każdy może wpisać każdemu. Kiedyś młodziutkie panienki miały „sztambuchy”. Wpisywały się do nich osoby bliskie lub szczególnie szanowani goście, odwiedzający dom. |
| Nadawca wiersza | Z pewnością takim gościem był w domu państwa Bobrowskich Juliusz Słowacki. Wiersz „W pamiętniku Zofii Bobrówny” powstał na emigracji. Wskazują na to uczucia w nim ujawnione: smutek, tęsknota za krajem, gorycz, żal z powodu tułaczego, nieszczęśliwego losu. |
| Obraz ojczyzny | Ojczyzna jawi się w wierszu jako odległa, piękna kraina. Opisuje ją poeta za pomocą uosobień: „Każdy kwiatek powie wiersze Zofi, każda jej gwiazdka piosenkę zanuci” i epitetów: „gwiazdy błękitne”, „kwiateczki czerwone”, „Ikwy srebrne fale”. W dalszej kolejności poeta powie: „Słuchaj - (...) to są najlepsi poeci” (znaczy to, że polska przyroda jest nie tylko piękna; ona potrafi myśleć, czuć i współuczestniczyć w dobrych i złych momentach życia Polaka. Umie również najlepiej oddać panujący nastrój, atmosferę każdej sekundy, minuty, godziny - to przyroda jest najdoskonalszym poetą). |
| Adresatka wiersza | Adresatką wiersza jest oczywiście Zofia Bobrówna, o czym świadczą:
|
| Prośba poety | Poeta prosi dziewczynkę o rzecz niemożliwą: „Przywieź mi, Zośko, od tych gwiazd światłości, Przywieź mi, Zośko, z tamtych kwiatów woni, Bo mi zaprawdę odmłodnieć potrzeba. Wróć mi więc z kraju taką - jakby z nieba”. Prośbę swą wyraża za pomocą przenośni, którą możemy różnie rozumieć. Najprościej tak: „gdy wrócisz z kraju i znów się spotkamy, opowiadaj mi o nim - o jego krajobrazach, o ludziach, o pięknie Polski. Może twoja opowieść ukoi moją tęsknotę”. |
Utwór został napisany jedenastozgłoskowcem i składa się z trzech sześciowersowych zwrotek o układzie rymów: ababcc: prosi - wróci - Zosi - zanuci - zleci - poeci.
Poeta zastosował związki wyrazowe używane w języku codziennym, tzw. prozaizmy, np. „nauczyłem się gadać”. W wierszu przeważają jednak typowe dla języka poetyckiego środki artystyczne: epitety („Gwiazdy błękitne”, „srebrne fale”, „los nieszczęśliwy”), porównanie („Wróć (...) z kraju taką - jakby z nieba”), przenośnie („gwiazdka piosenkę zanuci”, „los goni”), zdrobnienia („kwiateczki”), czyli formy nieużywane w potocznej polszczyźnie.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.