Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Ustalenie wieku względnego skały polega na określeniu ery, okresu lub epoki, w których powstała skała. Natomiast wiek bezwzględny skały to ilość lat, jaka upłynęła od jej powstania.
Do określenia wieku względnego służą:
- zasada superpozycji - zgodnie z tą zasadą warstwa skalna położona wyżej jest młodsza od leżącej niżej. Zasada ta może być stosowana na obszarach nie zaburzonych tektonicznie;
- metoda tektoniczna - polega na analizie niezgodności ułożenia warstw. Pozwala na ustalenie czasu ruchów górotwórczych, transgresji i regresji morskich;
- metoda paleontologiczna (skamieniałości przewodnich) - polega na określaniu wieku względnego skały na podstawie zachowanych w skale szczątków roślinnych lub zwierzęcych. Skamieniałością przewodnią może być skamieniałość organizmu żyjącego w konkretnym okresie lub epoce geologicznej, na znacznych obszarach kuli ziemskiej. Na przykład: skała, w której znaleziono skamieniałości archeocjatów, pochodzi z kambru, bo tylko w tym okresie żyły te zwierzęta;
- metoda archeologiczna - stosowana jest do określania wieku skał młodych, w których zachowały się wyroby wytworzone przez ludzi (np. naczynia).
Wiek bezwzględny skały można ustalić dzięki następującym metodom:
- metoda radiometryczna - jest to wykorzystanie zjawisk rozpadu pierwiastków promieniotwórczych w skale. Najczęściej stosuje się metodę uranową. Każdy pierwiastek promieniotwórczy ma określony czas połowicznego rozpadu. Dla uranu 238 wynosi on 4,5 mln lat. Oznacza to, że po upływie tego czasu połowa uranu ulegnie rozpadowi i przemieni się w ołów. Po upływie kolejnych 4,5 mln lat znów rozpadowi ulegnie połowa uranu zawartego w skale. Ustalenie wieku skały polega na obliczeniu stosunku uranu do ołowiu. W metodzie radiometrycznej stosuje się też inne pierwiastki (stront, potas). Do badania wieku szczątków organicznych stosuje się izotop węgla C 14. Podczas życia organizmu gromadzi się w nim węgiel C14. Czas połowicznego rozpadu węgla aktywnego wynosi 5570 lat. Dzięki określeniu wieku szczątków organicznych można pośrednio ustalić wiek skały, w której te szczątki się zachowały;
- metoda dendrochronologiczna - należy do metod biologicznych. Polega na badaniu słojów przyrostu rocznego w pniach drzew żyjących, kopalnych oraz drewna pochodzącego ze starych budynków. Porównanie słojów w różnych pniach pozwoliło na określenie przebiegu warunków wegetacji do 8200 lat wstecz;
- metoda pyłkowa (palinologiczna) - polega na badaniu pyłków roślinnych. Najczęściej bada się pyłki zawarte w torfie lub w osadach na dnie jeziora. Pozwala to na określenie warunków wegetacji i zmian szaty roślinnej na pewnych obszarach.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.