Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
W tym wierszu występuje dwóch bohaterów lirycznych - człowiek dorosły i jedenastoletni chłopiec. Utwór ma formę rozmowy (dialogu), a jej tematem jest cierpienie chłopca, spowodowane rozstaniem z ukochaną. Jego sympatia wyjechała i już nigdy się nie zobaczą. Chłopca „boli serce”, tęskni za dziewczyną. Płacze, bo czuje swoją bezsilność, bezradność, nic nie może poradzić na to, że rodzice dziewczynki postanowili wyjechać. Dorosły nie rozumie uczuć chłopca, traktuje go jak dziecko, właściwie sam nie wie, jak się wobec niego zachować, mówi: „Jesteś za duży żeby płakać/ A za mały żeby kochać” (czyli: nie powinieneś już płakać i nie powinieneś jeszcze kochać - dorosły lekceważy uczucia chłopca, bo ich nie rozumie). Nie radzi ani nie pociesza, uważa, że „rozterki duszy” powinny być obce jedenastolatkowi, jest wobec chłopca obojętny. Tymczasem chłopiec mówi o tym, co czuje, nie zastanawia się nad tym, czy wolno mu już przeżywać ból i rozpacz, czy też nie. Poeta pokazał, że nie ma odpowiedniego wieku na przeżywanie pierwszej miłości, przychodzi ona nagle i może nieść ze sobą zawody i cierpienie. Muszą sobie z tym radzić zarówno dorośli jak i zupełnie jeszcze młodzi, jedenastoletni ludzie.
Rozmowa z wiersza różni się od dialogów w prozie. Zawiera wiele środków artystycznych. Najbardziej znacząca jest przenośnia, zajmująca ostatnie trzy wersy wiersza: „Więc się błąkam po oziębłym globie/ Wielkie dziury obnosząc na pończochach / I wielkie odstające uszy”. Można ją rozumieć jako opis przeżyć chłopca: czuje się samotny, opuszczony, świat bez ukochanej stał się obcy,
nieprzyjazny („oziębły”, chłodny). Jedenastolatek krytycznie się ocenia, uważa się za bezwartościowego, widzi tylko swoje wielkie dziury w pończochach i odstające uszy. Widzi, że nikt go nie rozumie, jest bardzo nieszczęśliwy. Podobne uczucia przeżywa Tomek Sawyer z opowiadania „Złamane serce”, które jest fragmentem powieści M. Twaina „Przygody Tomka Sawyera” (zob. str. 226).
Jest to wiersz ciągły, z reguły brak tu rymów i znaków interpunkcyjnych. Czasem pojawiają się rymy: płaczesz - zobaczę, pana - kolano, kochać - pończochach. Wszystkie rymy są niedokładne.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.