Autorem wiersza jest Czesław Miłosz. Ale podmiotem lirycznym (osobą mówiącą w wierszu) - ojciec. Pochylony razem z dziećmi nad mapą Europy snuje swoją opowieść. I oto staje się coś dziwnego: w miejsce mapy pojawia się plastyczna wizja kontynentu. Mamy wrażenie, że ojciec i dzieci unoszą się gdzieś w górę, tak jakby lecieli samolotem, a ojciec wskazuje wybrane miasta i kraje. Te „czary” dzieją się dzięki temu, że opowiada on pięknie, używając przenośni, porównań i epitetów. Zobaczymy to teraz na przykładach.
Zaczynamy podróż od stolicy Polski: „Tam (...) Warszawa stoi (...),/ Miasto niestare, ale bardzo sławne” - tu zostały zastosowane epitety. Przenosimy się do Czech: „Dalej, gdzie z chmurki wiszą deszczu struny, (...) To Praha. Nad nią zamek widać cudny” - to jest przenośnia. Wędrujemy dalej: „To, co krainę białą pianą dzieli, / To Alpy... ” - znowu mamy przenośnię. Za Alpami „Italia leży niby talerz modry” - to porównanie. W Italii (we Włoszech): „Rzym rozpoznacie, chrześcijaństwa stolicę”. Teraz udajemy się na północ, gdzie: „Paryż chce wieży towarzyszyć krokom/ I stado mostów ponad rzeką wspina” - to kolejna przenośnia.
Tu kończy się podróż. Miejsca, które ojciec i dzieci odwiedzili, zostały wybrane celowo: są to stolice państw europejskich. Każda z nich ma swój urok: „Warszawa (...) ze wszech stron odkryta”; Praha (Praga - Czechy) „Pod pagórkami z akacjowym gajem”; Rzym (Włochy) „rozpoznacie (...) / Po tych okrągłych dachach na kościele”; a Paryż leży tam, gdzie „mgły niebieskiej dzieje się równina”.
Czy zauważyłeś, że jedyne „co krainę (...) dzieli / To Alpy”? Bo Europa jest wspólna. Ma wspólną religię i wspólną kulturę. Ojciec uczy dzieci kochać i podziwiać całą Europę.
Utwór Czesława Miłosza składa się z sześciu czterowersowych strof (jeden wers to jedna linijka wiersza). Układ rymów jest krzyżowy: abab. Występują rymy dokładne: gajem - obyczajem, dzieli - kąpieli, wiele - kościele, żelazem - razem, i niedokładne: dotyka - odkryta, naprawdę - sławne, jodły - modry, stolicę - bazylice. Każdy wers liczy 11 sylab. Po piątej sylabie zawsze występuje krótka przerwa - pauza głosowa, zwana średniówką (tak nazywa się w wierszu przedział wewnątrzwersowy).
Uwaga: cały wiersz został ujęty w cudzysłów, można go traktować jako cytat (dosłowne przytoczenie) wypowiedzi ojca do dzieci.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.