Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
W pierwszej strofie utworu postać mówiąca zwraca się do odbiorcy z apelem: „Nie malujcie Matki Bożej (...) tylko na niebiesko i różowo”. Taki sposób Jej przedstawiania wyraźnie nie podoba się osobie wypowiadającej. Wyraża to w słowach: „ni to ni owo”.
W drugiej strofie uzasadnia swoje stanowisko. Mówi, że w stajence betlejemskiej było tyle kolorów. Wymienia złote niebo, białe anioły, pstrokatych pastuszków.
W strofie trzeciej dodaje zdanie od siebie, mówiąc: „założę się, że ktoś świece zapalił przed brązowym żłobkiem”. Porównuje je do czerwonej lampki w kościele.
Strofa czwarta kontynuuje ten malarski opis. Pojawiają się: osiołek o czarnych kopytkach, wół w fioletowym cieniu, święty Józef, rudzi prorocy.
W piątej strofie przytoczono słowa małego Jezusa, który patrząc na Matkę, myśli:
„lepiej ci w zwykłej szarej bluzce
w kropki zielone”.
Mały Pan Jezus myśli tak, ponieważ tak ubierają się zwyczajne mamusie, a on jest przede wszystkim maluchem, który potrzebuje matczynej czułości, miłości i opieki. Trudno przytulić się do Matki Boskiej, która wygląda jak na obrazach czy w szopce. Łatwiej, kiedy wygląda jak mama każdego z nas.
Poszczególnym strofom można nadać następujące tytuły: I - „Wskazówki dla malarza”, II - „Kolorowe Betlejem”, III - „Blask świec”, IV - „Ruch i gwar”, V - „Mamusia”.
Postać mówiącą w utworze trudno jest jednoznacznie określić. W trzeciej strofie pojawia się czasownik „założę się”. W zestawieniu z potocznym wyrażeniem „ni to ni owo” prowadzi to do wniosku, że w utworze wypowiada się zwykły prosty człowiek. Plastyczność opisu, dokładne określenie kolorów może wskazywać na artystę malarza. Porównanie „świece zapalił (...) jak czerwoną lampkę przed Bogiem” na księdza.
Cechą charakterystyczną tego utworu jest jego obrazowość, plastyczność. Czytelnik z łatwością wyobraża sobie wnętrze stajenki betlejemskiej. Ten efekt osiągnięto dzięki licznym epitetom, np.: „z niebieskimi oczami”, „brązowym żłobkiem”, „złotego nieba”, „w fioletowym cieniu”, „w srebrnym strumieniu”.
Wiersz jest zbudowany z pięciu cztero- i trzywersowych strof. Długość wersów jest różna: od 5 do 14 sylab. W utworze występuje niewiele rymów (w mniej niż połowie wersów). Mają nieregularny układ. Są to rymy dokładne, np. progiem - Bogiem, cieniu - strumieniu.
Jest to wiersz o potrzebie tolerancji. Każdy ma prawo być inny, może się inaczej ubierać, myśleć, mówić. To dlatego w pierwszej strofie pojawiają się słowa:
„Nie malujcie Matki Bożej (...)
stale tylko na niebiesko i różowo”.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.