Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Wiersz pochodzi z tomu Raport z oblężonego Miasta i inne wiersze z 1983 r. i należy do świadectw postawy buntu wobec stanu wojennego i rzeczywistości Polski lat 1980-83. Należy pamiętać, że wprowadzenie stanu wojennego przerwało życie artystyczne i kulturalne w kraju: zawieszono działalność wszystkich związków twórczych, internowano niektórych pisarzy, zamknięto redakcje pism kulturalno-literackich. Sytuację „oblężenia” opisał Herbert właśnie w Raporcie...
Podmiot liryczny wiersza występuje w charakterze kronikarza, starającego się obiektywnie relacjonować fakty:
„unikam komentarzy emocje trzymam w karbach”.
Rzeczywistość Miasta walczącego o swoją wolność i niezależność zamyka się w obrębie charakterystycznych dla polskiej rzeczywistości wydarzeń: internowania, debaty, zebrania, wahanie czy pójść na ugodę, czy też walczyć do końca, bunt przeciw ingerencjom radzieckim w sprawy polskie („odparliśmy / szturm przy bramie wschodniej zwanej Bramą Przymierza”), pomoc z Zachodu. Herbert odsłania kulisy historycznych wydarzeń, stara się dociec przyczyn obecnej sytuacji. O „sprzymierzeńcach za morzem” mówi:
„nie wiedzą nawet, że nas zdradzili ich ojcowie
nasi byli alianci z czasów drugiej Apokalipsy”.
Poeta używa obiegowych nazw np.: „druga Apokalipsa”, które są powszechnie rozumiane. Porusza też problem zmiany ocen i stosunków politycznych. Ci, których przodkowie podpisali porozumienie w Jałcie, teraz starają się pomóc, „oblężonym” i ci winni im wdzięczność. Ujawnia się straszliwa ironia historii.
Herbert analizuje położenie obrońców, ich przeżycia, odczucia. Pisze o samotności i niezrozumieniu przez innych tych, których dotknęło nieszczęście. Obrońcy mają świadomość, że ich liczba ciągle maleje, przeżywają śmierć najbliższych, zdradę przyjaciół, osobiste upokorzenia. Wartości, o które walczą, a których symbolem jest Miasto, zamierzają zachować w sobie. Świadomość narodowa, poczucie własnej tożsamości, indywidualność, polskość to wszystko można „nieść w sobie po drogach wygnania”. Na końcu wiersza pojawia się gorzkie zdanie:
„... tylko sny nasze nie zostały upokorzone”.
Jednak wymowa utworu nie jest zupełnie pesymistyczna. Postawa mieszkańców, upór w walce, świadczą, iż godność można zachować nawet wobec przemocy i zdrady.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.