Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
W wierszu Cebula na zasadzie kontrastu zestawiona została tytułowa cebula i „my”, tzn. ludzie. Podmiot liryczny wiersza nie został określony, podobnie jak odbiorca. Koncept poetycki wiersza polega właśnie na przewrotnym zestawieniu „doskonałości” warzywa i niedoskonałości człowieka:
| CEBULA | MY |
|---|---|
|
„nie ma wnętrzności” „jest sobą na wskroś” „cebulasta na zewnątrz” „cebulowa do rdzenia” „byt niesprzeczny” „najnadobniejszy brzuch świata” |
„obczyzna i dzikość ledwie skórą przykryta” „inferno w nas interny” „anatomia gwałtowna” „pokrętne jelita” „tłuszcze, nerwy, żyły, śluzy i sekretności” |
Z zestawienia tego wynika pozorna akceptacja cebuli, tworu skończonego w swej doskonałości, który niczym nie zaskakuje, jest od początku do końca przewidywalny. Jego przeciwieństwo - człowiek - to istota niedoskonała, pełna wewnętrznych sprzeczności, zależna od swego ciała, ale myśląca, czująca, prawdziwa. Odmówiony jej został „idiotyzm doskonałości”. Ten epitet to paradoks - doskonałość to coś kojarzącego się ze świetnością, wspaniałością, czymś idealnym, a poetka nazwała ją „idiotyzmem” (czyli czymś absurdalnym, niedoskonałym).
W ten ironiczny sposób podmiot liryczny głosi przewrotną pochwałę człowieka i jego natury. Właśnie swej niedoskonałości fizycznej, wahaniom i rozterkom psychicznym oraz słabości zawdzięcza istota ludzka swój rozwój. Niepokój, wątpliwości, próba przezwyciężenia granic własnej niemożności są warunkiem postępu. Może człowiek to istota niedoskonała, ale myśląca, czująca i dzięki temu prawdziwa - na tym polega istota człowieczeństwa.
Tak naprawdę ten utwór można potraktować jako hymn na cześć człowieczeństwa.
Ironia - właściwość stylu polegająca na sprzeczności pomiędzy dosłownym znaczeniem wypowiedzi, a jej znaczeniem właściwym, które nie zostało wyrażone wprost, ale zamierzone przez autora i zwykle rozpoznawalne przez odbiorcę.
Ponieważ treścią wiersza są rozważania nad istotą człowieczeństwa, jest on poetyckim traktatem o charakterze filozoficznym. To liryka pośrednia (podmiot liryczny nie ujawnia się), filozoficzna. Wiersz ma ironiczny nastrój. Uważny czytelnik dostrzeże podobieństwa z utworem Zbigniewa Herberta pod tytułem Kamyk, w którym poeta na podobnej zasadzie (zasada kontrastu) zestawił niedoskonałość człowieka z „doskonałością” kamienia.
Wiersz Cebula liczy 4 strofy, każda złożona z 8 wersów. Poszczególne wersy mają po 7 lub 8 sylab o nieregularnych rymach. Tok wypowiedzi nie ma jednolitego rytmu, co sprzyja wytworzeniu intrygującego klimatu, pasującego do trudnych filozoficznych rozważań. Poetka wprowadziła neologizmy artystyczne: „cebuliczność”, „cebulasta”.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.