Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Utwór ten pochodzi z tomu Anka, który został poświęcony zmarłej córce poety. Jak pozostałe wiersze należące do tego cyklu, ma formę trenu.
Podmiot (poeta) w lirycznym monologu mówi o smutku i rozpaczy, które ogarnęły go po śmierci córki. Adresatką jego słów staje się brzoza. Wyraz ten, powtórzony sześciokrotnie, brzmi niczym refren, nadając jednocześnie utworowi charakter modlitewny. Postać mówiąca w wierszu wyznaje, że nie potrafi wyrazić swych uczuć słowami, gdyż straciły one swą moc, nic nie znaczą. To refleksja cierpiącego ojca, lecz przede wszystkim poety, który przeżywa twórczy kryzys, ponieważ przestał wierzyć nie tylko w sens słowa poetyckiego, ale i jakiekolwiek rozmowy. Jedynym partnerem, do którego może się zwrócić, jest drzewo - milczący świadek ludzkiej egzystencji, a w wierzeniach ludowych symbol młodej dziewczyny. W II zwrotce widoczny jest zabieg utożsamienia postaci córki z obrazem drzewa („Córko moja nieżywa / o! brzozo!”).
Wiersz poświęcony został zmarłej córce, Broniewski mówi o próbie wyrwania się ojca-poety ze świata rozpaczy i beznadziei, o pragnieniu przezwyciężenia twórczej niemocy. Motyw brzozy był wielokrotnie przywoływany w twórczości Broniewskiego - „brzoza płaczka” w wierszu Żołnierz polski, „brzozy - krzyże poległych”, „brzozy mówiące o miłości, o śmierci, o wiośnie, litości” (wiersz bez tytułu). Drzewo to towarzyszy poecie niczym lipa Janowi Kochanowskiemu. Cykl trenów poświęconych córce, Joannie, budzi skojarzenia z podobnym cyklem - z Trenami Kochanowskiego (podobieństwo tematu, gatunku - tren).
Wyznacznikiem poetyckości w tym wierszu jest graficzny układ wiersza: ma on regularną budowę (zwrotki I, II - wersy 7-sylabowe oprócz refrenu, który liczy 3 sylaby; zwrotka III - dwa wersy 10-sylabowe, refren 3-sylabowy, dwa wersy 7-sylabowe, refren 3-sylabowy), dzięki czemu jest bardzo rytmiczny, można ułożyć do niego melodię. Rytm wzmagają regularnie powtarzające się słowa „o! brzozo!” (wykrzyknienie), które pełni tu funkcję refrenu. Taka budowa wiersza wskazuje jednoznacznie, że wiersz został napisany przez poetę. Treść utworu natomiast dotyczy przeżyć ojca po śmierci dziecka.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.