Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Rodzaj literacki: liryka
Gatunek literacki: hymn
Hymn (Smutno mi, Boże...) powstał w 1836 roku w pobliżu Aleksandrii, w trakcie morskiej podróży J. Słowackiego. Podmiot liryczny, ogarnięty bezgranicznym smutkiem, wywołanym tęsknotą za ojczyzną, zwraca się bezpośrednio do Boga. Zgodnie z ideowymi założeniami romantyzmu, poeta wykreował postać pielgrzyma, tułacza, wygnańca z kraju. Samotność podmiotu, pozbawionego bliskich mu osób i znajomych miejsc, podkreślają słowa, wyznaczające przestrzeń: „Sto mil od brzegu i sto mil przed brzegiem”. Poeta przywołuje pamięć o odległej ojczyźnie, pogrążonej w niewoli; niepewność losu i świadomość braku korzeni budzą w jego duszy lęk przed śmiercią na obczyźnie („nie wiem, gdzie się w mogiłę położę”). Koniec życia nie oznacza kresu tułaczki. J. Słowacki ma świadomość, że po śmierci zostanie pochowany w obcych stronach, w miejscu wiadomym tylko Bogu. Rozgoryczenie i rezygnacja poety wyraża się w przekonaniu o niemożności powrotu do kraju:
W ostatniej zwrotce utworu pojawia się motyw przemijalności ludzkiego życia oraz kruchości człowieka wobec Bożej potęgi i wieczności.
Smutno mi, Boże... to jeden z bardziej znanych utworów poety, który doczekał się licznych przekładów i odbił szerokim echem wśród twórców, nie tylko epoki romantyzmu.
Wiersz ma postać hymnu - a więc utworu podniosłego o charakterze pochwalnym, sławiącego bóstwo, wielkie idee i wartości. Gatunek ten, jeden z najstarszych, wywodzi się ze starożytności. W epoce romantyzmu hymn wykroczył poza tematykę religijną, podejmując rozważania natury filozoficznej i egzystencjalnej. W wierszu J. Słowackiego dystans między podmiotem lirycznym a Bogiem uległ pomniejszeniu, dzięki nadaniu monologowi lirycznemu tonu osobistego, intymnego wyznania. Formę wiersza cechuje bogactwo środków stylistycznych: epitetów („lazurowa woda”, „lotne bociany”, „kolumnowe czoła”), metafor („mogił popioły”), a przede wszystkim porównań („Żem był jak pielgrzym, co się w drodze trudzi”, „Jak puste kłosy, z podniesioną głową / Stoję”). Bezpośredni zwrot do Boga (apostrofa) stwarza sytuację rozmowy-skargi.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.