Odpowiedzi do zadań z podręczników w apce Skul

pobierz

Wybierz szkołę

Wybierz dział

Zaproszenie do wspólnej nauki

zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek

Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
Odrzuć

Radość pisania (W. Szymborska)

Radość pisania (W. Szymborska)

Wiersz jest bezpośrednim wyznaniem lirycznym. Poetka wyraża tu własne przekonania i poglądy, dotyczące tworzenia poezji.

Tematem wiersza jest twórczość poetycka. Pisanie - według poetki - powoduje tworzenie nowego świata, w którym sarna biega po lesie, pije u strumienia. Ale to nie jest świat prawdziwy. To tylko ślad na kartce, który wywołuje pewne obrazy w myślach czytelnika. W świecie przedstawionym na papierze może wydarzyć się wiele. Słowa tylko czekają ukryte gdzieś, aby je zapisać, a gdy się pojawią okaże się, że to „zdania osaczające, przed którymi nie będzie ratunku”. Jednak nic nie dzieje się samo, nie toczy się własną koleją, ponieważ „tu nie jest życie. Inne, czarno na białym, panują tu prawa”. Władzę nad wszystkimi wydarzeniami, bohaterami ma poetka, która okazuje się potężną panią słów: „Okamgnienie trwać będzie tak długo, jak zechcę”, „Na zawsze, jeśli każę, nic tu się nie stanie.”, „Bez mojej woli nawet liść nie spadnie”. Poetka może wszystko - powołać do istnienia lub istnienia zabronić. Bez jej udziału nic nowego nie wydarzy się, nie pojawi się żaden bohater, nie rozwiną się kwiaty, nie powieje wiatr. Tylko dzięki jej woli i pozwoleniu możliwy jest świat przedstawiony w utworze. Na tym polega według niej radość pisania. Pisanie poezji, tworzenie wierszy jest dla niej źródłem radości, ale polega również na „możności utrwalenia” tego, co ulotne, co przemyka przez myśl i szybko ginie, znika. Takie wrażenia, zapisane na papierze, pozostają, nie ulegają zwykłemu przemijaniu. Pisanie nazywa autorka również „zemstą ręki śmiertelnej”. Cóż może oznaczać owa zemsta? Człowiek, jak wiadomo, jest istotą śmiertelną. Po pewnym czasie zapomina się o odchodzącym z tego świata. Ale pozostawienie czegoś po sobie, jakichś dokonań, dzieł, śladów, powoduje, że osobę pamięta się o wiele dłużej. Ma to swoje dobre i złe strony, ponieważ są ludzie, których warto pamiętać, ale i tacy, o których chciałoby się zapomnieć. Wiersze napisane „czarno na białym” każą pamiętać o ich autorce. To właśnie nazywa ona „zemstą ręki śmiertelnej”.

Środki poetyckie użyte w utworze, to: epitety - „napisana sarna”, „cztery nóżki”, „biała kartka”, „osaczające zdanie”, „przymrużone oko”, „strome pióro”, „niezależny los”, „nieustanne istnienie”; porównanie - [woda] jej pyszczek odbija jak kalka”; pytania retoryczne (pojawiają się w tekście literackim celowo postawione przez autora, nie wymagają odpowiedzi): „Dokąd biegnie ta napisana sarna przez napisany las?”, „Dlaczego łeb podnosi, czy coś słyszy?”, „Jest, więc taki świat, nad którym los sprawuję niezależny?”, ożywienie: „nad białą kartką czają się do skoku litery”; przenośnie: „cisza (...) rozgarnia spowodowane słowem «las» gałęzie”, „jest w kropli atramentu spory zapas myśliwych” „czas, który wiążę łańcuchami znaków”.

Wiersz zbudowany jest z pięciu zwrotek, z których najdłuższa liczy dziewięć wersów, a najkrótsza cztery. Poszczególne wersy mają od czternastu do siedemnastu sylab. Wiersz nie posiada rymów.

Zobacz podobne opracowania

Ciekawostki (0)

Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.

Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG

Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka

Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.