Połączenie głosowe
Upewnij się, że masz włączone głośniki i mikrofon
zaprasza Cię do wspólnej nauki fiszek
Stokrotka: miły, skromny kwiatek o złotym sercul; stokrotka była zakochana w skowronku.
Skowronek: ptaszek kochający stokrotkę, uwięziony w klatce zmarł z pragnienia i tęsknoty za wolnością.
Kwiaty w ogrodzie: piękne, pyszne, dumne, zarozumiałe, wynoszące się nad inne.
Chłopcy: nie byli źli, lecz głupi, nie pomyśleli, że uwięziony ptaszek może umrzeć z głodu i pragnienia, nie mieli szacunku dla przyrody.
Czas akcji: lato (ale dokładnie nie da się określić).
Miejsce akcji: przypuszczalnie jest to wioska w Danii, ojczyźnie pisarza, lecz historia taka mogła wydarzyć się wszędzie.
1. Skromne życie stokrotki.
2. Odwiedziny skowronka.
3. Skowronek w klatce wraz ze stokrotką.
4. Smutny los ptaka.
Przy wiejskiej drodze rosła sobie wśród trawy stokrotka. Była bardzo szczęśliwa. Cieszyła się z ciepłych promieni słońca, z muśnięć wiatru i śpiewu skowronka. Wyglądała ślicznie ze swym złotym środkiem i śnieżnymi płatkami. Tuż za sztachetami, w ogrodzie, rozkwitły piękne i dumne kwiaty: piwonie, róże, tulipany. W ogóle nie zwracały uwagi na niepozorną stokrotkę. Ona je podziwiała, ale im nie zazdrościła.
Z góry dostrzegł ją skowronek i sfrunął w trawę, do skromnego kwiatuszka. Stokrotka bardzo się ucieszyła. A ptaszek tańczył wokół niej i śpiewał. W końcu pocałował ją i odleciał. Stokrotce aż dech zaparło ze szczęścia. Czuła się wyróżniona spośród wszystkich kwiatów. Kwiaty nie podzielały jej radości, wręcz przeciwnie, okazywały swoje niezadowolenie, a stokrotce było przykro.
Po chwili do ogrodu weszła dziewczynka z ostrym nożem w dłoni i ścięła tulipany. Mały kwiatek znów poczuł się szczęśliwy, że nie zwraca na siebie niczyjej uwagi. Miał nadzieję, iż uniknie losu tulipanów. Ale następny ranek przyniósł bolesne wydarzenie. Skowronek został schwytany i uwięziony w klatce. Jego śpiew brzmiał smutno. Tęsknił za utraconą wolnością. Stokrotka chciała mu pomóc, lecz była bezradna. Przestało ją cieszyć słońce, wiatr i zielona trawa. Myślała tylko o biednym, uwięzionym ptaszku.
Wtedy na drogę wyszli dwaj chłopcy. Ostrym nożem wycięli kawałek murawy ze stokrotką. Na szczęście nie wyrwali jej, lecz razem z trawą zanieśli do klatki skowronka. Całe przedpołudnie ptaszek narzekał na niewolę, a stokrotka nie mogła go pocieszyć. Nie dano im wody. Skowronek i stokrotka konali z pragnienia. Ptak znalazł w sobie tyle siły, aby współczuć kwiatkowi. Stokrotka więdła. Wydzielała przejmujący, intensywny zapach. Wieczorem skowronek nie żył.
Chłopcy, którzy przyszli rano, popłakali się z żalu nad skowronkiem. Urządzili mu wspaniały pogrzeb. Kawałek murawy wraz ze stokrotką wyrzucili na drogę. O kwiatku nikt nie pomyślał.
W baśni H. Ch. Andersena pt. „Stokrotka” stokrotce i skowronkowi zostały nadane cechy ludzkie. Potrafią mówić, a przede wszystkim przeżywają stany i uczucia właściwe ludziom. Taki sposób przedstawienia roślin i zwierząt nazywamy uosobieniem.
Stokrotka była miłym, skromnym kwiatkiem. Miała żółty środek i białe płatki. Rosła wśród zielonej trawy i cieszyła się z wiatru, słońca i piękna świata.
„Jaki to kochany kwiatek o złotym serduszku i w srebrzystej sukience” - powiedział o niej skowronek i miał rację. Stokrotka miała złote serce. Wszystkim okazywała życzliwość, nawet zarozumiałym kwiatom z ogrodu. Cechowała ją skromność. Cieszyła się z miłości skowronka, ale nawet wtedy nie stała się zarozumiała. Kochała ptaszka, z radością dzieliła z nim niewolę w klatce. Bardzo mu współczuła i chciała go pocieszyć. Stokrotka czuła i myślała jak dobry człowiek. Zostały jej nadane cechy ludzkie.
1. Wcale nie trzeba być pięknym, żeby być szczęśliwym. Piwonie, róże, tulipany w ogrodzie pyszniły się swoimi kolorami i kształtami, rywalizowały ze sobą i z pogardą patrzyły na stokrotkę. Czy były szczęśliwe? Nie. Ktoś zapatrzony w siebie, we własną urodę, zarozumiały, nie może być szczęśliwy. Nie potrafi się cieszyć pięknem świata, bo go nie dostrzega. Radość była udziałem stokrotki. Niepozornemu kwiatkowi wszystko sprawiało przyjemność. Słońce, wiatr, uroda kwiatów za płotem, miłość skowronka. Cieszyła się z życia. Ty też powinieneś cieszyć się z tego, co masz.
2. Nie bierz przykładu z chłopców. Nie niszcz bezmyślnie kwiatów, trawy, drzew. Nie dokuczaj ptakom ani zwierzętom. Ciesz się z ich istnienia i pozwól im żyć. Najpiękniejsze i najszczęśliwsze są na wolności.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.