Wiersz Modlitwa... należy zaliczyć do liryki inwokacyjnej. Pierwsza zwrotka wskazuje adresata tekstu: „Panie”, a więc Boże. Treść ma charakter modlitwy dziękczynnej za świat piękny i tak bardzo różnorodny, a także za możliwość poznania samego siebie poprzez konfrontację z niezwykłymi miejscami oraz dobrymi i mądrymi ludźmi. Jest to również modlitewna prośba o zdolność pokory wobec świata, poznania i zrozumienia radości i cierpień innych ludzi. Słowa modlitwy Pana Cogito są barwne, przesycone poezją, czasem bardzo oryginalne (tautologia), czasem są to łacińskie cytaty (Jovis omnia plena) - tak modli się człowiek wykształcony, oczytany, obeznany z kulturą.
Pan Cogito jest niezwykłym Podróżnikiem, to nie turysta zadowalający się obejrzeniem najsłynniejszych muzeów, pomników czy reklamowanych przez przewodniki turystyczne miejsc. Jego wędrówka (motyw obiegowy, wędrowny) ma znaczenie symboliczne - to poznawanie, odkrywanie świata i samego siebie. To Wędrowiec, który przemierza światy, kultury i cywilizacje, by zrozumieć, nauczyć się i poznać. To człowiek ciekawy świata, chce poznać miejsca, ludzi, jest tolerancyjny, otwarty na innych, łatwo mu nawiązać kontakty z ludźmi, a przy tym jest wrażliwy na piękno miejsc. Jest świadomy, że tkwi w nim egoizm, tchórzostwo, chęć, by podporządkować sobie innych ludzi lub żyć ich kosztem. Kolejne przygody, które staną się jego udziałem (przygody intelektu - muzea, Akropol, obraz van Eycka; spotkania z ciekawymi, intrygującymi ludźmi - mamą ze Spoleto, studentem z Berlina), uświadomią mu, że każdy człowiek ma prawo bytu w tym świecie i miejscu, jakie sobie wybrał. Ma prawo wyboru, w co chce wierzyć. Wolno mu postępować zgodnie z zasadami uświęconymi tradycją jego narodu. Taki jest boski porządek świata - różnorodność, odrębność, inność. One składają się na harmonię całości. Na tej różnorodności polega piękno świata. Tego paradoksu nie może pojąć człowiek, w którego naturze tkwi chęć dominacji.
Modlitwa pana Cogito - Podróżnika nie ma charakteru liturgicznego, choć zawiera apostrofę do bóstwa, element dziękczynienia i prośby. To raczej poetycki traktat o istocie tolerancji, potrzebie wewnętrznej pokory, by zrozumieć świat i dostrzec jego prawdziwe piękno - piękno duszy. W ten sposób wiersz nabiera charakteru filozoficznego i można go zaliczyć do liryki refleksyjno-filozoficznej.
Piękno świata opisał także Jan Kochanowski w pieśni Czego chcesz od nas, Panie... Renesansowy poeta skoncentrował się jednak na zewnętrznych objawach tego piękna - pejzaży, zmienności pór roku, harmonii panującej w naturze. Stanowisko Herberta na temat piękna świata jest różne od przedstawionego w wierszu Kochanowskiego. Świat w jego poezji to także człowiek - jego myśli, marzenia, czyny, doznania. Mówiąc o pięknie świata, Herbert mówi o wewnętrznym pięknie człowieka.
Teksty dostarczyło Wydawnictwo GREG. © Copyright by Wydawnictwo GREG
Autorzy opracowań: B. Wojnar, B. Włodarczyk, A Sabak, D. Stopka, A Szostak, D. Pietrzyk, A. Popławska, E. Seweryn, M. Zagnińska, J. Paciorek, E. Lis, M. D. Wyrwińska, A Jaszczuk, A Barszcz, A. Żmuda, K. Stypinska, A Radek, J. Fuerst, C. Hadam, I. Kubowia-Bień, M. Dubiel, J. Pabian, M. Lewcun, B. Matoga, A. Nawrot, S. Jaszczuk, A Krzyżek, J. Zastawny, K. Surówka, E. Nowak, P. Czerwiński, G. Matachowska, B. Więsek, Z. Daszczyńska, R. Całka
Zgodnie z regulaminem serwisu www.opracowania.pl, rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, utrwalanie lub kopiowanie materiału w celu rozpowszechnienia w szczególności zamieszczanie na innym serwerze, przekazywanie drogą elektroniczną i wykorzystywanie materiału w inny sposób niż dla celów własnej edukacji bez zgody autora jest niedozwolone.
Ciekawostki (0)
Zabłyśnij i pokaż wszystkim, że znasz interesujący szczegół, ciekawy fakt dotyczący tego tematu.